heç baxmadı da. Sakitce gözledi. Qapı sesi eşitdi... Tibb bacısı geldi.
– Eledir! – Bunu Veber dedi. – Xerçengdir!
Ravik başını yırğalayıb, tezeden işe başladı. Sancaqları çıxardı, tikişleri sökdü, desmalları götürdü. Onun yanında dayanmış Ejeni aletleri sayırdı. Tikmeye başladı. Çox seliqe ile, ustalıqla, deqiq işleyirdi. Bütün diqqeti orda idi, heç ne haqda fikirleşmirdi. Qebrin üstü örtüldü, deri qatları bir-bir ağız-ağıza geldi, üst derinin de tikişini vurub dikeldi:
– Qurtardı.
Ejeni cerrahiyye stolunu yene maili veziyyete getirdi. Ketin üstünü örtdü. Ravikin xatirleri yene oyandı: «Şehrizad» ...Srağagün... «Maynboşdan» aldığı paltar... «Heç xoşbext olmusunuzmu?», «Lap çox», «...qorxuram», «adi şeydir...», qaraçılar oynayır...
Qapını üstünden asılmış saata baxdı. On iki idi. Nahar vaxtı bütün iderelerin, fabriklerin qapıları açılır, sağlam adamlar deste-deste çöle axışır... Tibb bacıları xereyi cerrahiyye otağından apardılar. Ravik rezin elcekleri çıxarıb, vanna otağına getdi, yuyunmağa başladı.
– Siqareti atın! – Onunla yanaşı yuyunan Veber dillendi. – Dodaqlarınızı yandırarsınız.
– He... teşekkür edirem. Bes bunları ona kim deyecek, Veber?
– Siz, – deye Veber tereddüd etmeden cavab verdi.
– Gerek, niye yardığımızı başa salaq. Ele bilirdi, adi qayda ile edeceyik. Heqiqeti ise deye bilmerik.
– Bir şey tapıb uydurarsınız. – Veber inamla dillendi.
– Doğrudan? Tapa bilerem?
– Elbette! Hele axşama kimi vaxtımız var.
– Bes siz?
– Mene inanmaz. Bilir ki, siz teşrih elemisiniz, ona göre de sizden soruşacaq. Men gelsem, ehvalı pozulacaq.
– Eledir.
– Başa düşmürem, nece ola biler ki, bele az vaxtda bu qeder böyüsün...
– Olur... Kaş ona ne deyeceyimi bileydim!
– Bir şey taparsınız, Ravik. Deyersiniz, kistadır, ya da mioma...
Gece yene xestexanaya getdi. Ket yatırdı. Axşamüstü oyanmış, qusmuş, texminen, bir saat sakitleşe bilmemiş, sonra yene yatmışdı.
– Heç ne soruşmadı?
– Xeyr, – deye qırmızıyanaq tibb bacısı cavab verdi. – Huşu özünde deyildi,

<< 1 ... 74 75 [76] 77 78 ... 402 >>