heç ne soruşmadı.
– Mene ele gelir, sabahacan yatacaq. Ayılıb soruşsa, deyersiniz ki, her şey qaydasındadır. Arxayınca yatsın. Lazım gelse, derman verin. Bir şey olsa, ya doktor Vebere, ya da mene zeng vurun. Harada olduğumu mehmanxanada bilecekler.
Küçede ele dayanmışdı ki, deyerdin, canını kiminse elinden yenice qurtarıb. Bayaq inamla ona dikelen gözlere baxa-baxa onu aldatmağa bir neçe saat qalmışdı... Birden ona ele geldi ki, ulduz kimi sayrışan bu gece yaman istidir. Taleyin ona bağışladığı bu bir neçe merhemet saatı ağ göyerçin kimi qanad çala-çala gelib onu heyatın dehşetli girdabından qopardı. Ele bunun özü de bir yalan idi, tale adama heç ne bağışlamazdı. Sadece olaraq, müveqqeti möhlet idi. Eslinde, her şey möhlet deyildimi?
Bistrolardan birine girib, pencerenin qabağındakı mermer stol arxasında oturdu. Otaq siqaret tüstüsü, ses-küyle dolmuşdu. Xidmetçi geldi.
– Bir qedeh «Dübene», bir qutu da «Kolonial» siqareti.
Ravik qutunu açdı, qara tenbekiden doldurulmuş siqaretlerden birini çıxarıb yandırdı. Qonşu stol arxasındakı fransızlar öz satqın hökumetlerinden, Munxen sazişinden danışırdılar. Herden bezi sözler qulağına deyirdi. İndi hamı bilirdi ki, dünya laqeyd-laqeyd yeni bir müharibeye doğru gedir. Heç kim de etiraz elemirdi. İndi adamın birce şeye gücü çatardı ki, o da möhlet uğrunda mübarize aparmaq idi, birce illik möhlet! Burada da möhlet... her yerde möhlet...
«Dübene»sini içdi. Konyakın şirin dadı, keskin qoxusu üreyini bulandırdı. Axı niye bundan istedi? Xidmetçiye el eledi:
– Bir qedeh «Fine».
Pencereden baxa-baxa qara fikirleri özünden qovmağa çalışdı. Eger elinden bir iş gelmirse, niye boş yere özünü deli eleyirsen?! Bu ibret dersini aldığı günü xatırladı. Heyatın ona verdiyi böyük ibret derslerinden biri de o idi...
...Bu hadise 1916-cı ilin avqust ayında İperi yaxınlığında olmuşdu. Bölük bir gün qabaq ön xetden qayıtmışdı. Cebheye geldikleri günden ilk defe idi ki, bele sabitlik yaranmışdı. İtki olmamışdı. İndi avqust güneşi

<< 1 ... 75 76 [77] 78 79 ... 402 >>