ön cebheye gedirik. Bu defe evvelki tek asan olmayacaq. Burada oturub Mesman haqqında fikirleşe-fikirleşe özünü üzürsen. Eseblerin korlanır, inamın itir. Bu da kifayetdir... Bu defe top atılanda celd terpene bilmeyeceksen. Yarımca saniye geciksen, besindir... Sonra seni de Mesman kimi elimizde aparacağıq. Bu, kime lazımdır? Mesmana? Yox! Belke, başqasına? Yox! Çanaq öz başında çatlayacaq, vessalam. Anladın?
– He... e... Ancaq bacarmaram.
– Mumla, bacararsan. Başqaları da bele eleyib. Sen birinci deyilsen!
Hemin günden sonra xeyli yüngülleşdi. Kaçinski ile getdi, ilk heyat dersini aldı: bacarırsansa, kömek ele, elinden geleni esirgeme. Ele ki gördün bacarmırsan, unut! Üzünü çevir get! Özünü tox tut! Halıyananlıq dinc dövrler üçündür, olum, ya ölüm meselesinde artıqdır. Ölenleri basdır, özün de başla heyatı bir terefden söküb yemeye. Bir vaxt gereyin olacaq. Keder qoy öz kederliyinde qalsın, ancaq heqiqetden de qaçma. Heqiqetlerle barışa-barışa da yas saxlamaq olar... Yalnız bele dözmek mümkündür...
Ravik konyakını içdi. Qonşu stoldakı fransızlar yene de öz hökumetleri, İtaliya, Çemberlen haqqında çerenleyirdiler. Eh, yene sözler, sözler... İş görenler ise başqaları oldu. Onlar güclü olmasalar da, qetiyyetli idiler. Cesaretli olmasalar da, bilirdiler ki, qarşıdakı müqavimet göstermeyecek. Möhlet aldılar... Bes ondan nece istifade elediler? Yoxsa silahlandılar, o birilerine çatdılar, ya da qüvve topladılar? Başqalarının nece süretle silahlandığını gördüler, ancaq heç ne elemirdiler, elleri qoynunda nese gözleyirdiler, teze bir möhlete ümid besleyirdiler. Lap o morjların başına gelen işe oxşayır. Sahile yüzü birden çıxır. Ovçu gelib elindeki deyenekle onları bir-bir qırır. Hamısı kömekleşseydi, onu birteher eleyerdiler. Ancaq arxayınca uzanıb, ovçunun yoldaşlarını nece qırdığına tamaşa eleyir, heç biri de yerinden terpenmir. Ovçu da düz onun yanındakının öldürür, bele-bele hamısının axırını çıxırdı. Bu da Avropa morjlarının tarixçesi... Sivilizasiyanın qürub

<< 1 ... 77 78 [79] 80 81 ... 402 >>