heyecandan başqa heç ne yox imiş...»
– Siqaretiniz var? – Joan soruşdu.
– Elcazair siqaretidir. Qara tenbekidir, özü de çox acı...
Xidmetçini çağırmaq istedi, ancaq Joan qoymadı.
– O qeder de acı deyil. Bir defe vermisiniz. Yadınızdadırmı, «de Alma» körpüsünde...
– Düz deyirsiniz...
«Hem düz deyirsiniz, hem de yox... – Ravik üreyinden keçirdi. – Sen onda perikdirilmiş, saralıb-solmuş bir vücud idin. Heç özün deyildin. Onda aramızda nese oldu ve birden ele yaddan çıxdı ki, ele bil, heç olmamışdı...»
– Bura gelmişdim, – dedi, – srağagün...
– Bilirem. Gördüm...
O, Ket barede heç ne soruşmadı. Sakitce, heç ne olmamış kimi, bir künce qısılıb siqaret çekirdi ve sanki, bütün fikri-zikri bu siqaretin yanında idi. Sonra yene sakitce, aram-aram içmeye başladı ve sanki, yene bütün fikri-zikri arağın yanında idi. Ele bil, ne iş görürdüse, hetta ikinci dereceli de olsa, onu axıracan görürdü... «Onda tamam ümidsiz idi, – Ravik üreyinden keçirdi. – İndise onlardan eser-elamet yoxdur». Joan birden-bire ele doğmalaşdı, ele qayğısız göründü ki! Ravik bilmedi, belke de, ona göre bele oldu ki, hemin anda heç bir derdi-seri yox idi. Birce onu hiss eledi ki, Joanın henirtisi onu isitdi...
Qrafin boşalmışdı.
– Yene içekmi? – Ravik soruşdu.
– Onda mene içirtdiyiniz ne idi?
– Ne vaxt? Burada? Deyesen, burda hamısını qatıb-qarışdırdıq.
– Xeyr, buradakını demirem. Lap birinci gece...
Ravik fikre getdi.
– Yadıma gelmir, – dedi, – konyak deyildi ki?
– Xeyr, konyaka oxşayırdı, ancaq tamam ayrı şeydi. İstedim yene içem, ancaq tapa bilmedim.
– Niye? Yeni ele yaxşı idi?
– Ona göre yox... Ömrümde bele tünd şey içmemişdim.
– Harada içdik onu?
– «Zefer tağı»nın yanındakı bistroda. Pillekenle aşağı düşdük... İçeride de sürücüler, qızlar oturmuşdu. Xidmetçinin de qolunda çılpaq qadın şekli döyülmüşdü...
– He, indi bildim, kalvados olacaq. Normandiyanın alma arağıdır. Buradan soruşmusunuz?
– Deyesen, yox.
Ravik işare ile xidmetçini çağırdı.
– Kalvados var?
– Teessüf ki,

<< 1 ... 80 81 [82] 83 84 ... 402 >>