bu ağır havasına, yavaş-yavaş etrafa yayılmağa başlayan büllur şeh qoxusuna qarışmışdı...
– Ayağınız indi yaxşıdır? – Ravik soruşdu.
– Pis deyil. Ancaq axıra kimi qatlanmır. – Kişi gülümsedi. – Meni Pireney dağlarından keçirdi, besimdir. Qonsales öldü.
Ravik, Qonsalesin kim olduğunu xatırlaya bilmedi. Ancaq yadına kömek elediyi cavan bir telebe düşdü.
– Manoladan xeberiniz olmadı?
– Esir düşdü, güllelediler...
– Bes briqada komandiri Serna?
– Öldü. Lap Madridin yaxınlığında... – Kişi yene gülümsedi. Ancaq bu çox donuq, qeyri-ixtiyari, hissiz-duyğüsüz, öteri bir tebessüm idi. – Mura ile Le Pen de esir düşdüler, güllelendiler.
Heç biri Ravikin yadına düşmedi. İspaniyada altıca ay qalmışdı; cebhe yarılıb dağılan kimi oradan çıxdı...
– Karnero, Orta ve Qoldştayn hebs düşergesindedir, – Alvares sözüne davam etdi, – Fransadadırlar. Blatski de sağ qaldı. Serhed tereflerde gizlenib.
Ravik tekce Qoldştaynı xatrıladı. Onda o qeder idiler ki!
– Bu mehmanxanaya düşmüsünüz? – deye soruşdu.
– Beli, dünen gelmişik, – kişi üçüncü mertebeni gösterdi, – serheddeki düşergede çox saxladılar, axırda buraxdılar. Pulumuz var idi, – o yene gülümsedi, – yaxşı mehmanxanadır, emelli-başlı çarpayıları var. Hetta divardan bizim rehberlerin şekilleri de asılıb.
– Düzdür. – Ravikin sesinde kinaye elameti yox idi. – Ele şeyleri görenden sonra, bura adama cennet kimi gelir.
O, Alvaresle xudahafizleşib, öz otağına getdi.
Otaq yığışdırılmışdı, heç kes de yox idi. Joan getmişdi. Ravik ora-bura baxdı: heç ne qoymamışdı. Eslinde, bele de gözleyirdi.
Zengi basdı. Az keçmemiş süpürgeçi qız geldi.
– Xanım getdi! – O, Raviki qabaqladı.
– Görürem. Burada ayrı adam olduğunu siz haradan bildiniz?
– Yaxşı, yaxşı, müsyö Ravik... – Qız sözünü axıra çatdırmadı, ancaq üz-gözünden görünürdü ki, açıqca xetrine deyib.
– Seher-seher bir şey yedi?
– Xeyr, men onu görmedim, yoxsa getirerdim. O vaxtdan yadımda qalıb.
Ravik onun üzüne baxdı; son sözleri xoşuna gelmemişdi. Pul çıxarıb qızın

<< 1 ... 86 87 [88] 89 90 ... 402 >>