elini furajkasının günlüyüne apardı. – Başa düşdüm.
Birden Ravikin ağlına nese geldi:
– Bura baxın, – dedi, – siz russunuz?
– Xeyr. Ancaq müşteri gözleyende elime keçeni oxuyuram.
«Bu gün menimki ruslar sarıdan getirmir, – deye Ravik üreyinden keçirdi ve arxaya söykendi. – İndi bir fincan qehve olaydı... Özü de tünd, isti... Yeqin, orada var... Gerek, ellerim titremesin... Yoxsa, Vebere iyne vurdurası olaram».
O, şüşeni aşağı salıb, nem havanı acgözlükle ciyerlerine çekdi...



II


Balaca cerrahiyye otağı çox işıqlı idi ve tertemiz saxlanan sallaqxanaya oxşayırdı. Her yanda qana belenmiş pambıqla dolu vedreler, sarğılar, tamponlar! Ele bil, onlardan otağa qırmızı işıq süzülürdü. Veber üzbeüz otaqda, üstüne lak çekilmiş demir stolun arxasında oturub nese yazırdı. Tibb bacısı aletleri qaynadırdı. Su pıqqıldayır ve bu zaman, sanki, otaqdakı işıq cızıldayırdı. Ancaq cerrahiyye stoluna uzadılmış meyit bunların hamısına bigane idi, heç neden xeberi yoxdur.
Ravik duru sabunu ellerine töküb, yumağa başladı. Çox acıqlı idi ve ellerini ele berk sürtürdü ki, deyerdin, derisini soymaq isteyir.
– Tfu… – o, kobud bir söyüş söydü. Tibb bacısı ikrahla ona baxdı. Veber başını qaldırdı:
– Sakit olun, Ejeni, bütün cerrahlar söyür. Xüsusile, işleri düz getirmeyende! Gerek, siz indiye kimi buna öyreşmiş olaydınız.
Tibb bacısı xeyli aleti qaynayan suyun içine atdı, incik terzde dillendi:
– Professor Pere heç vaxt pis söz danışmazdı. Buna baxmayaraq, o da çox adama heyat bexş eleyirdi.
– Professor Pere beyini sahesinde mütexessis idi. Onunku zerif, deqiq zerger işidir, Ejeni. Biz ise qarın-bağırsaqla elleşirik. Bu, tamam başqa şeydir. – Veber defterçeni örtüb ayağa durdu. – Yaxşı işlediniz, Ravik. Ancaq bizden evvel kimse başdansovu iş görübse, neylemek olar?!
– Xeyr, olar. Bezen olur… – Ravik ellerini silib, siqaret yandırdı. Tibb bacısı heç ne demeyib, narazılıqla pencereni açdı.
– Aferin, Ejeni! – Veber onu alqışladı. – Hemişe qayda-qanunu gözleyirsiniz.
–

<< 1 ... 8 9 [10] 11 12 ... 402 >>