nese verirler. Xoşuma gelen şey olmayanda refiqemin yanında deyişirem. Mağazada işleyir. Veziyyetim çox yaxşıdır. Madam Heqstrem de çox eliaçıqdır, pul verir. Axırıncı defe yüz frank verdi. Onca güne... İndi ne qeder qalacaq, doktor?
– Ço...o..x.. Bir neçe hefte.
Qızın kefi lap duruldu. Onun aydın, qırış tanımayan qaşları dartıldı, hiss olundu ki, gelirini hesablayır. Ravik yene Kete teref eyildi. O, sakit nefes alırdı. Yaranın iyi saçlarından gelen keskin etir qoxusuna qarışmışdı. Birden-bire yaman yazıqlaşdı. Qız ona inanırdı. Ah,.bu inam! Doğram-doğram elediyi, xerçengin için-için yediyi arıq beden yene gelib gözleri önünde dayandı. Heç ne eleye bilmedi, tez tikdi... İnama bax...
– Geceniz xeyre qalsın...
– Xeyre qarşı, doktor..
Yumrusifet tibb bacısı küncdeki kresloya oturdu, üzü çarpayıya olan stolüstü lampanı o biri terefe çevirdi, ayaqlarının üstüne adyal salıb, şekilli jurnalı götürdü. Detektiv hekayeler, müxtelif filmlerden kadrlar çap olunan ucuz bir jurnal idi. Qız yerini rahatlayıb, oxumağa başladı. Yanındakı balaca stolun üstüne bir qutu şokalad qoyulmuşdu. Ravik gördü ki, o gözünü qaldırmadan birini götürdü. «Bezen adam adi şeyleri de başa düşe bilmir, – deye üreyinden keçirdi. – Eyni otaqda biri ölüm ayağındadır, o birininse dünya vecine deyil...» O, qapını örtdü. «Men de ele deyilemmi? İndi bu otaqdan çıxıb...»
İçeri qaranlıq idi. Vanna otağının qapısı azacıq aralı qalmışdı, oradan işıq düşürdü. Ravik tereddüd etdi: belke, Joan vanna otağındadır? Sonra onun henirtisini eşitdi. Heç ne demeyib, vanna otağına keçdi. Bilirdi ki, Joan içeridedir, yatmayıb, ançaq dinmir. Otaq birden-bire sükutla, iztirabla, gerginlikle doldu. Sanki, sessiz-küysüz bir qasırğa qalxmışdı ve onun yaratdığı derin uçurumlardan etrafa adamı bihuş eleyen, başgicellendiren lale etri çilenirdi.
Vanna otağının qapısını bağladı. Lampaların gur işığı yene her şeyi ona doğmalaşdırdı. Şırnağın açarlarını burdu. Bu, mehmanxanada yegane şırnaq idi, öz xercine düzeltdirmişdi.

<< 1 ... 95 96 [97] 98 99 ... 402 >>