beraber, nese gizli bir tehlüke de duydu: içende her şeyi unudurdu, sevende mehebbete, inamı itende ise şübheye dönürdü. Onun unutması da dehşet olardı.
Joan qedehi yere qoyub, gözlenilmeden güldü.
– Ravik, – dedi, – bilirem, indi ne fikirleşirsen...
– Doğrudan?
– He... Sene ele geldi ki, az qala, evlisen. Men de... kiminse seni qapının ağzında qoyub getmesi ele böyük şey deyil... Üstelik, elinde de bir deste qızılgül... Allaha şükür ki, kalvados var idi. Ona xesislik eleme.
Ravik kalvados süzdü.
– Sen çox böyük adam imişsen, – dedi. – Düz sözümdür. Açığı, vanna otağında olanda senden xoşum gelmirdi. İndi ise heyran qalmışam. Nuş olsun!
– Nuş!
Ravik arağını içib:
– Bu, ikinci gecedir, – dedi, – bir az qorxulu olur. Namehremliyin gözelliyi keçib gedib, mehremliyinki ise hele gelib çıxmayıb. Gerek, möhkem dayanaq.
Joan qedehi yere qoydu:
– Deyesen, bele şeylerden yaxşı başın çıxır...
– Eslinde, heç ne bilmirem, ele-bele dedim. Adam heç vaxt heç neyi deqiq bilmir. Her şey hemişe tersine olur. Ele indi de... Dünyada ikinci gece yoxdur, hemişe birinci olur. İkincide ise her şey qurtarır.
– Yaxşı ki, birinci gecedir. Yoxsa, bilirsen ne olardı? Sonsuzluğa gedib çıxardıq. Yaxın gel! Yuxum gelmir, seninle içmek isteyirem. Soyuqdan donan ulduzları görürsenmi?! Adam tenha olanda yaman üşüyür. Lap istide ikilikde ise heç vaxt!
– Adam ikilikde de donar...
– O bize aid deyil.
– Elbette, bize aid deyil! – Joan qaranlıqda onun üzüne qonan qeribe ifadeni göre bilmedi. – Bize aid deyil...

– Mene ne olmuşdu, Ravik? – deye Ket soruşdu.
O, çarpayıda iki yastığa söykenib oturmuşdu. Etir iyi otağı başına götürmüşdü. Nefeslik bir az aralı idi. İçeri dolan şaxtalı hava otağın istisine qarışırdı, deyerdin, yanvar deyil, aprel ayıdır.
– Qızdırmanız var idi, Ket. Bir-iki gün düşmedi. Sonra yuxuya getdiniz, az qala bütün günü yatdınız. Keçib getdi, her şey qaydasına düşdü. İndi özünüzü nece hiss edirsiniz?
– Hele de yorğunam. Ancaq qabaqkına baxanda bir az yaxşıyam,

<< 1 ... 97 98 [99] 100 101 ... 402 >>