günlerimizi xatırla, Anni!
SAHİBE: Seninle qızılgül etirli günlerim olmayıb! Seninle heç vaxt olmayıb! Ola da bilmezdi!
CONNİ: Men demirem ki, bir yerde olmuşuq. Yox, herenin öz günleri olub. Ancaq onda sinende gezdirdiyin daş yox, ürek idi, Anni! Yoxsa düz demirem? Bu qoca vaxtımda yalan danışıram?
SAHİBE: Ay qız gel de! İkinci otaqda qalan cenab Detye seninle mırt vurmaq isteyir.
CONNİ: Getmeyin, uşaqlar! Qocanı tek qoymayın! Size başıma gelen bir ehvalatı danışacam (hirslenir). Sizinle deyilem? Qulaq asın! Hamımızın pulunu Conni verecek! Conni indi öz heyatında olmuş bir ehvalatı danışacaq (ses-küy davam edir. Bu aralıqda).
SES EŞİDİLİR: Conninin verdiyi zibildir (hamı gülür).
SAHİBE: Özün bil, qonaqları narahat elesen, bayıra atılacaqsan! Katrin, sen onu sakitleşdir, sonra da get cenab Detye ile bir az mırt vur...
CONNİ (keder içinde): Görürsen, qızım, meni sakitleşdir, cenab Detyeni ise eksine... Onunla mırt vur... Axı niye, menim ezizlerim? Ona göre ki, men qocayam...
KATRİN: Sen qoca deyilsen, Conni.
CONNİ: Lazım deyil, Katrin, onsuz da men daha heç kese lazım deyilem. Heç cavanlar da menim başıma gelenlere qulaq asmaq istemir.
KATRİN: Çünki onları bize yüz defe danışmısan, Conni.
CONNİ: Boş-boş çerenleme, qız! Men daha heç kesin xoşuna gelmirem. Başıma gelenlere de heç kes qulaq asmaq istemir! Heç kes! Heç kes!
KATRİN: Yox, yox, Conni, men qulaq asıram.
CONNİ: Sen? Sen yaxşı uşaqsan, Katrinxen. Ancaq onların hamısını bilirsen, ele deyilmi? Yoxsa bilmirsen?
KATRİN (yalandan): Hardan bilirem? Senin başına o qeder iş gelb ki...
CONNİ: Doğru sözündür? Bes cenab Detye?
KATRİN: Qoy ikinci otaqda özü ile mırt vursun.
CONNİ: Bes cavan oğlanlar?
KATRİN: Onlar da redd olsunlar.
CONNİ: Ha... ha... Men Kelküttede ağ ayı ovlayanda, onlar hele belkede olardılar. Nece ovladığımı sene danışım?
KATRİN: Danış, Conni.
CONNİ: Yox, belke sene deniz ilanının başına nece torba taxdığımı danışım?
»Eserler ve Edebiyyat Gecesi
»Oxu zalına keç