ARVADI: İyirmi beş, ezizim!
CONNİ: Demeli, üç il bundan evvel...
ARVADI: İyirmi sekkiz yaşım vardı.
CONNİ: Ele de şey olar? Yaxşı, yaxşı, qoy olsun! Demek isteyirdim ki, yer üzünün vaxtı ile düz on il çalışdım ki, seninle birlikde yaşayam... sen bunu heç hiss elememisen?
ARVADI: Ezizim, axı... sen meni alanda... men çiçek idim... ve....
CONNİ: Yox, yox, meni düzgün başa düş! Deyirem... çalışırdım ki, seninle yaşayanda canlı olum...
ARVADI: Ne danışırsan, ezizim? Canlı olmaq ayıbdır!
CONNİ: Bele de... Yaxşı, meni sevirsen?
ARVADI: Elbette, ezizim!
CONNİ: Bilirsen, mehebbet nedir?
ARVADI: Elbette bilmirem, ezizim!
CONNİ: Özün bilirsen ki, sabah cebheye gedirem. Menim müharibeye getmeyim seni heç kederlendirmir?
ARVADI: Elbette yox, ezizim! Eksine...
CONNİ: Özüm de bilirem ki, qehremanam! Ancaq...
ARVADI: Vinetalı ölmezdir!
CONNİ: O mene aid deyil. Bes bilmirsen, seven qadın erinin müharibeye getdiyini bilende hansı hissleri keçirir?
ARVADI (çaşqın halda): Ezizim, deyesen... ne vaxtlarsa... keçmişde... bilirdim... Ancaq indi... unutmuşam...
CONNİ: He, unudubsan...
SEKKİZİNCİ ŞEKİL
Senger. Conni ve bir esger,
ESGER: Bizi heç vaxt unutmayacaqlar, dostum, çünki biz qehremanıq.
CONNİ: Elbette, elbette! Meni başqa şey maraqlandırır... Bilirsen indi biz hara gedirik?
ESGER: Yox, dostum, bilmirem. Ancaq indi şeypur çalınıb hücum emri verilecek...
CONNİ: Şübhesiz ki, eledir. Sen gel birce sualıma cavab ver: bizim düşmenimiz kimdir?
ESGER: Ordakılar.
CONNİ: Axı ordakılar kimlerdir?
ESGER: Kimlerdir? Onlar... Ah, ne pis oldu... doğrudan da unutmuşam...
CONNİ: He, unudubsan...
Şeypur seslenir.
DOQQUZUNCU ŞEKİL
Şeher qapısı. Şeher mirzesi yene hemin pencerenin önünde oturub. Conni bir az da qocalıb.
ŞEHER MİRZESİ: Aha, eziz qardaşım, çoxdandır görüşmürük... Göresen ne münasibetle uzun illerden sonra yeniden bele bir şerefe nail
<< 1 ... 15 16 [17] 18 19 ... 22 >>
»Eserler ve Edebiyyat Gecesi
»Oxu zalına keç