çıxacaq?
KEŞİKÇİNİN SESİ (eks-seda kimi seslenir): Bilmirem... Dünen...
CONNİ (mehbusa): Adın nedir?
MEHBUS: Unutmuşam...
KEŞİKÇİNİN SESİ (eks-seda ile): Unutmuşam...
CONNİ: İndi bura ne üçün geldiyimi deyim. Bu şeher de gelenden beri ebes yere heyat işartısı axtarmağa başladım. Heç yanda, heç kimde tapa bilmedim... Ne kasıbında, ne de varlısında... Daha vaxtıma da çox qalmayıb. Birden yadıma düşdü ki, menim o cavan olduğum ölkede heç kes mehbuslar qeder heyatı sevmeyib. Ona göre de sen menim son ümidimsen. Men seni azadlığa buraxıram (Mehbus susur). Eşidirsen? Sen azadsan!
MEHBUS: Eşidirem, cenab senator.
CONNİ: Tekrar ele: men azadam!
MEHBUS: Men azadam!
KEŞİKÇİNİN SESİ: Azad...
CONNİ: Yaxşı, de görüm azadlıqda neyleyeceksen?
MEHBUS: Bilmirem.
CONNİ: Bir az fikirleş. Gözleyenin yoxdur? Gedib onu öpesen...
MEHBUS: Xeyr!
CONNİ: Belke hardasa bir düşmenin gözleyir seni? Ele bir adam var ki, sen indi gedib onunla haqq-hesabı çürüdesen?
MEHBUS: Xeyr, cenab senator.
CONNİ: İndise mene qulaq as! Başqa cür olan bir dünya da var. Orda gah gece olur, gah gündüz, yaz gelir, qış olur, yene yaz gelir... Gah tufan qopur, gah da güneş çıxır. Taxıl ekirler, sonra da biçirler... Özü de hemişe... İnsanlar doğulur, buğda kimi boy atır. Tebieten narahat olduqları üçün sevirler, nifret edirler, sonra qocalırlar, ölürler. Nifret etmek, sevmek, qocalmaq, ölmek üçün yeni-yeni insanlar yaranır. Bunun heç vaxt sonu olmur. Fikirleşirsen ki, bütün bunların ne menası var?! En böyük mena da ele bunun özüdür: HEYAT! Başa düşürsen?
MEHBUS: Xeyr, cenab senator.
CONNİ: Bilirem, bunu başa düşmek senin üçün çetindir, ancaq her halda, az da olsa, bunun hesretini çekirsen, ele deyilmi? Axı ne vaxtsa sen bu heyatı yaşayıbsan.
MEHBUS: Bilmirem... Bilmirem...
Ses-küy eşidilir.
KEŞİKÇİNİN SESİ: Cenablar yoxlamağa gelirler.
Şen senator, arvadı, Lilie ve şeher mirzesi gelirler.
LİLİE (anasına
»Eserler ve Edebiyyat Gecesi
»Oxu zalına keç