müşayet edir.
CONNİNİN ARVADI: Bilirsen o qeşeng, zerif müşavir xanım uzun ayrılıqdan sonra... Düz deyirem, ezizim...
ŞEN SENATORUN ARVADI (onunla birlikde): Sen çiçeksen, qızım, bunu yadında saxla... bilmek olmaz...
ŞEN SENATOR: Götürürsünüz? Ha-ha-ha... Çox gözel, çox gözel! İyirmi iyirmiye! Ha-ha-ha...
MEHBUS: Beli, cenab senator! Beli, cenab senator!
CONNİ: Burax meni, mirze! Sen ecelsen! Men ise yaşamaq isteyirem! Yaşamaq! Yaşamaq! Burax, mene hava lazımdır! Hava! Hava! Hava! Hava!
Bu qarmaqarışıqlıqda keskin zeng sesleri eşidilir.
ON BİRİNCİ ŞEKİL
Birinci şekilde olan meyxana. Conni tekdir.
CONNİ: He, Katrinxen, birden gözlerimi açıram ve görürem ki, göyertede uzanmışam, bütün heyet de başıma yığışıb. «Urra, sağdır». Düz yarım saat elleşirbler ki, meni özüme getirsinler. Melum oldu ki, düz yarım saat ölümle heyatın arasında çabalamışam. He, yarım saat... belke de edebiyyetin özü qeder! Nece isteyirsen, ele de başa düş! Bilirsen, qızım, onda başa düşdüm ki, Vineta da, zeng sesleri de qarabasmadır. Ancaq çox fikirleşdim ki, bu tarixden neyi öyrenmek olar? Axırda bu qerara geldim ki, dünyada Vineta adlı şeher heqiqetde olmayıb. Ancaq ne vaxtsa tufan qopsa, böyük bir müharibe başlasa, vehşilik her yanı başına götürse, bütün dünya Vinetaya çevrilmeyecekmi? (Katrin hiss olunmadan gelib) Ancaq bütün bunlar menim fantaziyamdır, ele deyilmi, qızım? Eger fantaziya olmasaydı, çox pis olardı... Düz demirem, qızım? Onda gerek biz var gücümüzle çalışaq ki, bu tufan qopmasın. Özü de telesmek lazımdır, çünki onun ne vaxt qopacağını heç kes bilmir. Belke de lap yaxındadır, bu iyrenc meyxananın qapısı ağzındadır... Bu qorxulu deyilmi, qızım?
KATRİN: Eledir, Conni! Sen haqlısan, Conni! O da çox alçaq adam imiş.
CONNİ: Kimi deyirsen?
KATRİN: İkinci otaqda yaşayan cenab Detyeni! Lap bitinin etini yeyendir... Lenete gelsin onu...
PERDE
»Eserler ve Edebiyyat Gecesi
»Oxu zalına keç