- deye, qız soruşdu.
Ses adanın başındakı bendden gelirdi. Bend burada çayın suyunu iki yere bölür. Oğlan uzun-uzadı izah elemeye başladı. Birden şelalenin gurultulu sesine bir bülbülün ceh-cehi qarışdı. Onların her ikisi bu zeif sese heyran-heyran qulaq asdı.
Oğlan dillendi:
— İşe bax, bülbül günün günorta çağı oxumağa başlayıb, demeli, dişi bülbül kürt yatır.
Bülbül! Qız heç vaxt bülbül ceh-cehi eşitmemişdi, bu ses onun xeyalında şairane mehebbet menzereleri yaratdı. Bülbül! Bu quş Cülyettanın öz balkonundakı mehebbet görüşlerinin gözegörünmez şahididir, bu musiqi göyden enib kişilerin öpüşlerine qarışır. Bütün hezin romansların ifaçısı bu quş, gözellik vurğunu zavallı qızların xırdaca üreklerini şirin arzularla doldurur.
Qız bülbülü dinlemek isteyirdi.
—Gel sesimizi çıxarmayaq, - deye, oğlan qıza işare eledi.
— Meşeye girib bülbülün lap yaxınlığında oturarıq.
Qayıq asta-asta üzürdü. Sahil qayası ele alçaq idi ki, ağaclar ve kolların arası görünürdü. Onlar dayandılar, oğlan qayığı sahile bağladı. Anriyet Anrinin qoluna söykendi, onlar budaqların arası ile irelilediler.
Oğlan dedi:
—Eyilin aşağıya.
Qız eyildi, onlar sarmaşıq, yarpaq ve qamışlarla örtülmüş bir yere girdiler, bura lap eve oxşayırdı, tanımayan adam bu yeri tapa bilmez. Oğlan zarafatla dedi ki, bura onun "şexsi kabineti"dir. Bülbül onların başı üstündeki budaqda idi, ara vermeden ceh-ceh vururdu. O gah asta, gah titrek sesle oxuyur, gah da ele zengule vururdu ki, ele bil sesi üfüqe çatır, çay boyu axır, istiden kimsesiz qalmış tarlalara, bağlara yayılırdı. Onlar quşu qorxudacaqlarından ehtiyat edib danışmırdılar.
Yanaşı oturmuşdular. Anrinin qolu yavaş-yavaş Anriyetin beline dolandı ve onu astaca sıxdı. Qız acıqlanmadı, oğlanın cesaretli elini kenar eledi. Sonra bu yüngül mübarize tez-tez tekrar olundu: çünki el dinc durmurdu. Qız oğlanın nevazişinden narahat olmurdu, ele bil elin onu sığallaması da, onun eli kenar etmesi de adi bir iş imiş. Qız bülbüle qulaq
»Eserler ve Edebiyyat Gecesi
»Oxu zalına keç