Çaqqalnan necesen?
-Çaqqal?
-Hemişe tülkü olmusan, bir gün de çaqqal olarsan, - deye Cavad şaqqıldadı - Ay lotu, vur bura. Kebirlinski de gülümsündü.
-Yox, axı, - deye ne ise kekeledi...
-Sen heç üreyivi sıxma, - deye Cavad elindeki metne elaveler edirdi. - Bax burda qoy tülkü desin: çaqqal sen de burdasanmış. Aha, çaqqal da deyir: he, he, tülkü lele, men de burdayam, he, he. - O, sanki çaqqalı yamsılayırmış kimi ecayib bir ses çıxartdı.
Sefure:
-Cavad, - deye mezemmetle ona baxdı, - axı müellif birden dedi ki...
-Qelet eleyir müellif, - deye Cavad onun sözünü kesdn - Çem-xem elese babalı menim boynuma. Denen Cavad Cabbarov dedi ki, men bu «esere» çaqqal obrazını elave etmeyi lazım bilirem. Vessalam. He, nedir? Azdır? Yaxşı bura da elave edek. Hanı? He. Tülkü: gedek. Çaqqal: - o, qelemini bir-iki defe termometr kimi çırpıb yazmağa başladı: - demeli, çaqqal: gedirsiniz? Men de sizinle gedirem. Aha, bele, Axırda da: sağ olun, sağ olun. Kebirlinski, sen de deyersen sağ olun: Arada da qoşul bize: he, yox, beli, filan. Esas odur ki, sesin gelsin. Çetini ölüncedir. Ay zalım. Yaxşı, oldu. Vay, vay, gecikecem. Getdik. Havayı yerden seninçün yeddi manat düzeltdim, Kebirlinski, qedrimi bilmirsen. Gerek o yeddi manata «Drujba»da mene yaxşı bir qonaqlıq veresen. Ha, ha, ha! Ay haramzada.
Studiyaya keçdiler.
Sefure Mecid:
-Cavaddır da, - dedi, - özü hay-küyçü, amma üreyi nazik, yuxa kimi.
Mecid:
-Men getdim Eldardan muştuluq almağa, - dedi. - Atası tulküydü, dönüb oldu çaqqal.
Eldar radioda Rejissor kömekçisi işleyirdi. Feyzullanın yazılışı olan günler göze deymezdi. Bunun sebebini hamı bilirdi, bilirdiler ki, atasıyçün, daha doğrusu onun ifa etdiyi rollardan, bu rolları ifa ederken çıxartmalı olduğu seslerden xecalet çekir. On doqquz yaşı vardı Eldarın. Gündüzler işleyir, axşamlar teatr texnikumunda oxuyurdu. Boylu-buxunlu, göyçek oğlan idi. Ancaq bir balaca axsayırdı, sol ayağını çekirdi. Qazandığını eyin-başına verirdi, bezen gezdiyi
<< 1 ... 9 10 [11] 12 13 ... 45 >>
»Eserler ve Edebiyyat Gecesi
»Oxu zalına keç