küren saçları, qaşları, kirpiksiz gözleri, kosasayağı etli sifetinde qızıla çalan tekem seyrek tükleri... Burun perelernnden uzanan tükler bele küren idi... Danışanda, ilişende zarıldayan üç qabaq qızıl dişi, sallaq buxağı, kos kimi ora-bura dığırlanan, bir nöqtede qerar tapa bilmeyen göz bebekleri, peleng qulaqlar, yoğun, gödek barmaqlı toppuş eller, ağ köyneyin kirli yaxalığı - Eldarın gözlerine yapışır, hafizesinde hekk olunurdu.
Feyzulla tam bir sadelövhlükle:
-O vaxt mod eleydi, ay bala, - dedi, - here özüne bir texellüs götürmüşdü.
Mecidin vurnuxan gözleri arabir Eldarın nezerleriyle tuşlaşır ve bu ani baxışlarda her ikisi bir-birinin halını başa düşürdü. Eldar içini yeyirdi. Mecid ise çoxdandı bele lezzet çekmemişdi. Kebirlinskini Eldarın gözü qarşısında emelli-başlı dolayır, daha doğrusu Feyzulla heç bir şey duymadan - öz danışıqlarıyla özü özünü dolayır, Mecide sonsuz zövq verir, Eldarı odsuz-tüstüsüz yandırırdı.
Bixeber Feyzulla:
-Here bir ad götürmüşdü, - deye davam edirdi. - Ereblinski, Sarabski, Ağdamski... Mecid asta-asta:
-Kebirlinski, - dedi.
-Zehrimar Kebirlinski, kor Kebirlinski, - deye Eldar axır partladı. - Men senin ağzını dağıdaram, onda bilersen...
Feyzulla teeccüble oğluna baxdı.
-Bıy, ay oğul, sene ne olub, özünden çıxırsan, ne deyir ki...
-Ey, sen de bilmirem, Aydan gelmisen, Marsdan. Başa düşmürsen ne deyir!»
-Yoox.
- Ele başa düşmesen yaxşıdır, - dedi, çönüb getdi: Cavad studiyadan çıxdı:
-Yaxşı, salamat qalın, men qaçdım, - dedi.
Kebirlinski:
-Cavad, başına dönüm, - dedi. Hansı terefe gedirsen? Belke meni de aparasan?
Cavad bir an ayaq saxladı:
-Canımçün telesirem, - dedi, - yoxsa memnuniyyetle, - bir neçe addım da atdı, sonra Kebirlinskiye teref çevrildi.- Yaxşı, gel, - dedi. - Baksovetecen apararam.
-Ay sağ ol. Ordan özüm gederem. Aşağı vestibülden keçende kimse:
-Kebirlinski, Kebirlinski, - deye harayladı.
Feyzulla başını qaldırıb baxdı, Rejissor kömekçisi Mamed onlara
<< 1 ... 12 13 [14] 15 16 ... 45 >>
»Eserler ve Edebiyyat Gecesi
»Oxu zalına keç