gözlerini iri qara eynek gizletmişdi.
Kesik siqnalla trolleybusu ötdü, başaşağı yolla sürmeye başladı. Sükutu Feyzulla pozdu:
-Cavad, sen de menim oğlum, erk eleyib sene - bir şey demek isteyirem.
-De görüm.
-Sen Siyavuş müellimle yaxınsan, dekinen ona adam içinde menimle bir az yaxşı reftar elesin. Abrımı bükür eteyime. Axı men de malçişka deyilem. Bu sehnede saç ağartmışam.
-Ne deyir ki?
-Ne bilim, qışqırır, söyür. Özü de camaatın yanında. Bayaq o ressam da oturmuşdu. Cavan oğlandır. Aramızda hörmet-izzet var. Başlayıb onun yanında filan, peşmekan. Özümüz olsaq, cehenneme, ne deyir desin. Bir de var kenar adam. Axı atası yerindeyem.
-Ne deyir axı?
-Eşi, ne bilim başlayıb yene mescid bele geldi, ezan ele getdi. Axı men neyleyim ki, atam müfti olub.
-Ne olub atan?
-Müftiydi de. Bes bilmirdin?
-Yox, hardan bilim.
-Bes men ele bildim bilirsen. Hamı bilir ki, bu ehvalatı. Atam müfti idi, men artistliye kedende qovdu meni evden. Ölenecen menimle danışmadı. Üzünü de görmedim. Vesiyyet elemişdi ki, üstüme de kelmesin. Amma yaman xiffet eleyirmiş. Anam deyirdi ki, kişini senin derdin öldürdü.
-Sene de ne düşmüşdü artist olasan, ay Kebirlinski.
-Ne bilim, yaman hevesim vardı. Sen menim beleliyime baxma, bir vaxtlar rayonumuzda Oqtay, Aydın, Şeyx Senan oynayırdım.
-Eşi, qoy oturmuşuq.
-Canımçün. Atamın aman-zaman birce oğluydum, yaman isteyirdi meni de molla elesin, emelli-başlı farsca-erebce öyretmişdi.
-Gerek ele molla olaydın, Kebirlinski, mollalar bilirsen nece qazanır. Her ölene bir yasin oxusan narodnı artistden yaxşı dolanardın.
Feyzulla gülümsündü, hansı öten xatirelerise yadına salıb başını yelledi:
- Quran ayeleri indiyecen yadımdadır, - dedi.
-Doğrudan? Bes ne eceb, mollalıq elemirsen?
Feyzulla teeçcüble çiyinleripi çekdi:
-Ne danışırsan, ay Cavad, menden molla olar?
-Niye olmur?
-Bay, eşi sen ne danışırsan? Men hara, mollalıq hara?
-Axı, niye olmur. Atan - müfti, sir-sifetinden
<< 1 ... 14 15 [16] 17 18 ... 45 >>
»Eserler ve Edebiyyat Gecesi
»Oxu zalına keç