düşüb, - o heç cür sakit ola bilmirdi. - Adam ayağını yorğanına göre uzadar. Yere soxum boyunu, bu da adını kişi qoyub.
Loğma Feyzullanın boğazında qaldı:
-Ay arvad, ne düşmüsen üstüme, qoymazsan bir parça zehirimarımızı yeyek.
-Ye de. Görüm heç yediyin boğazından keçmesin. Hamı ere gedir ağ güne çıxır, bu da adını er qoyub.
Feyzulla yorğun bir hereketle başını qaldırdı.
-Axı ne olub yene? - dedi.
-Ne olacaq? Odey, Anaxanım kelmişdi. Ernnden, evinden, dolanışığından danışır, adam yanır-yanır yaxılır. Topal Sefderin qızı ele dolansın, Dursun beyin qızı bele.
Feyzulla söhbeti zarafata salmağa çehd eledi:
-Neyniyim, ay arvad, özün mene aşiq olmuşdun da. Özün mene qoşulub qaçmadın?
-Kaş menim qıçım sınaydı, sene qoşulub qaçan kün, gözüm kor olaydı, seni gören gün. Kül menim kic ağlıma, uşaq idim, ne qanırdım, geldin kende teatr çıxartdın, menim de gözüm tutuldu. Men Qemerden min pay gözel idim, o, İsgender Muradeliyeve qismet oldu, men de sene...
Feyzulla boşqabını, çengelini metbexe apardı, sesi dehlizden geldi.
-Utanmırsan, Hecer? heç olmasa Qemer yazığın adını çekme.
-Yazıq niye olur Qemer?
-Bes yazıq deyil. O cür facienin qurbanı oldular, o da, İsgender yazıq da. Ne yaşları vardı, ölmeli vaxtlarıydı heç?
Hecer köksunü ötürdü, bir müddet susdu, sonra öz fikirlerine cavab verirmiş kimi sözüne davam etdi...
- Zato bir gün gördü. Öldüse de heç olmasa yaşayanda insan kimi yaşadı. Evi, eşiyi, pulu, varı, dövleti... Beş gün dünyada kefin çekdi, dünyadan gedende de bir şey görub getdi. Amma men sabah yıxılıb ölende ne deyecem. Ne gördüm bu dünyada? Senin bu qıcqırmış sir-sifetini, bir de bu iylenmiş xarabanı... Budu menim gördüyüm... Camaat kefinde-damağında… eh, - deye birden özü öz sözünü kesdi, - sene dedim-demedim ne tefavütü var?
Feyzulla özüne çay töküb getirmişdi, balaca armudu stekandan qurtum-qurtum içirdi.
-Hecer, - dedi, - görürem bu gün senin ehvalın özünde deyil. Anaxanım da gelib seni fitdeyib.
-Meni
<< 1 ... 18 19 [20] 21 22 ... 45 >>
»Eserler ve Edebiyyat Gecesi
»Oxu zalına keç