ki, gel otur maşınıma, seni gezdirim. Qız da deyir daha onu qoyub menimle gezmeyecek ki...
Feyzulla:
- O cür qızla ele gezmese yaxşıdır, - dedi. - O ne qızdır ki, pula, maşına qelbini satır.
Hecer susub bir müddet maddım-maddım Feyzullaya baxdı, sonra iki eliyle ona boğma çıxarıb:
-Ala ey, külü qoyum ağlıva, - dedi, - durdu, durdu, söz danışdı da... Ele bütün ömrünü bele efel olmusan ki, bu güne qalmısan da...
Feyzulla nehayet hövseleden çıxdı:
- Arvad, bilirsen ne var?- dedi. - Besdi. Sen dedin, men dinmedim, amma daha cızıqdan çıxdın, ağ eledin. Menim de özüme göre heysiyetim, menliyim var.
Hecer:
-Senin menliyine ki, - dedi, - yaxşı, yum, seninle danışanda bütün qanım qaralır.
Feyzulla ayaqqabılarını çıxarıb çarpayısına uzandı. Hecer dehlize çıxdı. Ordan qab-qacaq sesi, çengel-bıçaq cingiltisi eşidildi. Feyzulla gözlerini yumdu, mürgüledi. Bir azdan Hecer yaş ellerini sile-sile otağa qayıtdı:
-Anaxanım deyir, bes bütün artistlere ad veribler, erivi niye yaddan çıxarıblar?
Feyzulla cavab vermedi. Ya doğrudan yatmışdı, ya da yalandan özünü yuxuluğa qoymuşdu.
Hecer:
-Sen yat, - dedi, - sene ne var ki, buğda yeyib cennetden çıxmısan.
Dehlize getdi, bir azdan yene qayıtdı.
-Eldar deyir ki, kaş birce defe menim dedem haqqında da qezetde bir kelme xoş söz yazaydılar. Yoxsa ya heç ne yazmırlar, ya da birce kelme yazırlar ki, «Kebirlinski yene de rolunun öhdesinden gele bilmedi».
Feyzulla aramla gözlerini açdı, uzun-uzadı Hecere baxdı:
-Hecer, - dedi. - Belke meseleni açıb Eldara deyek.
Hecer birden-bire ele bil deyişib başqa adam oldu, sapsarı saraldı, sanki balacalaşdı, büzüşdü ve qefleten qocaldı. Boğuq sesle:
-Ne danışırsan, ay kişi? - dedi. - Ağlın çaşıb. Sen atovun goru heç o fikri başına getirme.
Gözleri dolmuşdu. Desmal çıxarıb gözlerini sildi, dehlize keçdi ve Feyzulla evden kedeneçen bir kelme de danışmadı.
Düz altıda Feyzulla televiziya studiyasında idi. Yavaş-yavaş artistlerin hamısı gelib
<< 1 ... 20 21 [22] 23 24 ... 45 >>
»Eserler ve Edebiyyat Gecesi
»Oxu zalına keç