ki, gedin deyin o deyyusa, bir de arvad tumanı geyib mütriblik elese, qemedye çıxartsa, onu da vuracağam, bütün artist tayfasını da. Geceynen fayton tapıb kendden qaçdıq. Eh, günler vardı.
Roza:
-Bes qorxmurdunuz Feyzulla Xudaverdiyeviç? - dedi.
-Ay rehmetliyin qızı, qorxuya-zada kim idi baxan. O vaxt ne pul gözümüzde idi, ne şöhret, ne zvanya-filan. Kend-kend gezib teatr çıxardardıq. «Şamdan bey», «Zoren tebib», «Yağışdan çıxdıq, yağmura düşdük», «Bizim kirayenişin özünü öldürdü». Camaatımızı ayıltmaq, gözünü açmaq isteyirdik. - O, köksünü ötürdü. - Eh, deyir ötan güne gün çatmaz...
Xorultu eşidildi. Qarovulçu Salman oturduğu yerde mürgüleyirdi. Muxtar dümsükleyib onu oyatdı.
Feyzulla boğazını arıtladı.
-Yaxşı, meşqimizi davam etdiririk, dedi, ayağa durdu, gerginleşdi, üzünün damarları çıxdı, rengi pörtdü, gözü-başı qaynadı, üzünü Behiceye tutub:
- O... Firengiz, sensan! Yuxumu görürem. Of, ilan... Eqreb. O... Feqet... Bunu menim yanıma kim getirdi? - deye bağırdı.
Behice. özünü itirdi diksindi, eti biz-biz oldu, ele bil qorxub büzüşdü. Sonra nedense ağladı.
Feyzulla evlerine gece on ikide gelib çıxdı. Heyet qaranlığa qerq olmuşdu. Göz gözü görmürdü. Hamı yatmışdı. Feyzulla demir pillekenleri asta-asta çıxdı açarını çıxarıb qapını açdı, otağa girdi.
Hecer yatmışdı.
-Ne yavaş-yavaş gelirsen, deyersen quş leleyi üstünde yeriyir.
Feyzulla teeccüble:
-Ne olub ki? - dedi.
-Zehirmar olub, çor olub. Bilmirem, yoxsa niye bele yeriyirsen, demir pillekene ayağını basmağa qorxur ki, ses çıxar.
-He de, axı qonşular yatıb.
-Qonşuların derdin çekirsen! İnanan daşa dönsün. Sen qorxursan ki, ses olar, aşnan oyanar. Yaqut xanımın şirin yuxusuna haram qatılar.
Yaqut onların qonşusu idi, üçüncü mertebede yaşayan cavan gözel gelin idi. Teze köçmuşdü bu eve, Kebirlinski onu cemisi iki-üç defe pillekende görmüşdü. Bir defe heyetden vedreyle su daşıyırdı, Feyzullayla pillekende rastlaşdı. Feyzulla vedresini götürüb yuxarı qaldırdı.
<< 1 ... 26 27 [28] 29 30 ... 45 >>
»Eserler ve Edebiyyat Gecesi
»Oxu zalına keç