Hecer de bunu görmüş ve indiye qeder bağışlaya bilmemişdi. İndi de kişini alıb yatırdı:
-Arvadının, uşağının qaydına qalmır, o lotunun yuxusunun derdini çekir...
-Ay arvad, men hemişe gec gelende bele çıxıram ki, heç kesi deng elemeyim.
-Gec gelende! Gec niye gelirsen ki, hansı xarabadaydın yene...
-İşdeydim de, kefde, damaqda deyildim ki...
Hecer yene ne ise deyir, deyinir, deyinirdi. Feyzulla yeriie girib yorğanını başına çekdi, derhal yuxuladı ve nedense yuxuda Konstantin Sergeyeviç Stanislavskini gördü.
Seher tezden Feyzulla teatra yollandı - tamaşaya ictimai baxış teyin olunmuşdu. Eldar da işe getdi, Hecer evde qaldı.
Bir azdan Anaxanım geldi.
-Bacı, sabahın xeyir, deyesen paltar yuyursan. Men de yuyacaqdım, suyumuz kesildi zehrimar. Ne var, ne yox?
-Sağlığın.
Anaxanım keçib stulda oturdu, eliyle üzünü yelledi.
-Puf istidi... Dünen gördüm erivi televizorda, amma qaragün yene-ağzını açıb bir kelme dinib danışmadı. Bele lal dinmez oyunu niye oynayır, ay Hecer bacı!
-Ne bilim, ay Anaxanım. Amma onların seneti beledir ki, şert danışmaq deyil. Ele feraset ondadır ki, danışmaya-danışmaya göznen, qaşnan, himnen-cimnen rol yaradasan. Bele rolları da uşaq-muşaq oynaya bilmez de. Gerek tecrüben, serişten olsun. Bele rol olanda harda olsa bizim kişini tapıb çağırırlar. Nedi beleddirler seriştesine, bilirler ki, tecrübesi çoxdur...
-He, bele de, yoxsa men de deyirem ki, bu qaragün niye ele hemişe susub durur. Bir kelme söz demir.
Hecer yuduğu ağı çıxarıb burdu, berk-berk sıxdı.
-Ay Anaxanım, sene de zehmet verirem, - dedi, - tut bunun o başından dart.
Arvadlar heresi ağın bir terefini tutub özlerine teref çekirdiler.
Hecer:
-Ele hey televizora çağırırlar. Kinoya çağırırlar, - dedi, - çoxuna özü getmir. Abrın, heyasın saxlayır, Yoxsa o, da başqaları kimi sırtıqsifet olsaydı, çoxdan ad da almışdı, ev de.
-He, men de deyirem de. Bayaq qızım kelib ki, bu künlerde Feyzulla dayıkilin teatrında teze teatr
<< 1 ... 27 28 [29] 30 31 ... 45 >>
»Eserler ve Edebiyyat Gecesi
»Oxu zalına keç