Kebirlinski.
Otellonun dördüncü gözetçisi - Kebirlinski.
Beşinci ereb - Kebirlinski.
İkinci skelet - Kebirlinski».
-Sen zarafat edirsen, amma, vallah, bele afişa versen, camaat tökülüb geler. Kebirlinskini kim tanıyır, amma zalım balasının adı gur-gur guruldayır: Feyzulla Kebirlinski! Deyecekler göresen bu haranın böyük artistidir.
Siyavuş:
-Beli, - dedi. - Kebirlinski, Ereblinski. - Sonra üzünü şüşeye tutub, - yaxşı, bu Kebirlinskinin oğlu bizi niye bu qeder yubadır, - deye elave etdi, - yazsın çıxıb gedek işimize de.
Eldar divara söykenmişdi. Rengi sapsarı, dodaqları göm-göy idi. Şüşe arxasından Cavadın ona el elediyini görüb telesik çevrildi, celd otaqdan dehlize çıxdı. Qapıda Mecidle toqquşdu.
Mecid onu görüb irişdi, üst dodağını çirmedi, qızıl dnşleri göründü. Çenesindeki iri xalın üstünden qızılı tükler uzanırdı.
Mecid:
-Privet Kebirlinski, - demeyiyle Eldarın ona şille çekmesi bir anda oldu. Aydın dehlizin o başından özünü atıb Eldarı qucaqladı, kenara dartdı...
Axşam Eldarla Aydın «Drujba»da kiçik stolun arxasında oturmuşdular.
Masanın üstünde balıq kababı, göyerti, araq şüşesi ve qrafin vardı. Şüşedeki arağı içib qurtarmışdıdar. Elave sifariş verdikleri üç yüz qram helelik qrafinin içinde idi. Musiqiçiler ritmik reqs havası çalırdılar, oynayanlar da vardı. Xüsusile bir oğlanla bir qız heç aradan çıxmaq bilmirdiler. Onlar müasir debde bir-birinden aralı reqs edir, here müsteqil suretde öz reqs hereketlerini icra edirdi: yalnız baxışlarıyla bir-birine bağlanırdılar.
Eldar içib neşelenmişdi, kefi bir az durulmuşdu. Ele bil o hemişeki qaraqabaq, qaşqabaqlı oğlan deyildi. Ele hey danışır, danışırdı.
- Aydın, - deyirdi, - sen ela bilirsen men o Mecid qurumsağı xub ezişdire bilmerem. Vallah qol-qabırğasını sındırıb şil-küt elerem onu. Amma elemirem, niye, çünki o saat gedecek şikayete, meni qovacaqlar işden. Men bu işden gede bilmerem, Aydın. Gerek iki il de işleyem. İki ilden sonra...
Aydın:
- İki ilden sonra ne
<< 1 ... 34 35 [36] 37 38 ... 45 >>
»Eserler ve Edebiyyat Gecesi
»Oxu zalına keç