bilirem, sen üreyinde inanmırsan mene, belke gülürsen, amma özüm ölüm, hamısı olacaq bunların, ad da, maşın da, kalan pul da.
-Bilirsen, Eldar, inanıram, hamısı olacaq. Amma çox gec olacaq e... Yaşımız ötecek. Kaş onlar hamısı bax indi, bu saat olaydı, bu yaşımızda.
Musiqiçiler yavaş-yavaş aletlerini yığışdırırdılar. Adam seyrelmişdi. İşıqların bir qismi keçirilmişdi. Deniz terefden esen külek perdeleri yelledirdi.
Hecer:
-Lül-piyan gelib, - dedi.
-Harda içib, kimnen?
-Men ne bilim, - sükutdan sonra elave etdi, - yazıq derdinden içir de. Cavandır, geyinib-gezmek isteyir. Gördüyü nedir, senin sir-sifetin.
Feyzulla qaranlıqda Hecerin çarpayısına teref çevrildi.
-Bilirsen, Hecer, - dedi, - men çox fikirleşirem. Düz deyirsen, o mene göre xecaletli niye olsun. Niye düzünü açıb demeyek. Demeyek ki, bala, sen de balaca kişinin oğlu deyilsen. Senin atan da beş kişinin biri idi.
Qaranlıqda Hecerin üzünün ifadesini görmedi. Ancaq onun ellerini öz ağzında hiss eledi. Hecer ovcuyla berk-berk onun ağzını yumub:
-Sus, sus, görüm, - deye pıçıldadı.
Feyzulla özü de bilirdi ki, heç bir vaxt ürek eleyib heqiqeti Eldara aça bilmeyecekdir.
...İsgender Muradeliyev arvadı Qemeri: ve yeddi aylıq oğlunu. Şuşaya istirahete aparırdı... Yola axşamüstü çıxmışdılar ki, istiye düşmesinler. İyulun cırhacırı idi. Xırdalan terefde demir yoluyla şose yolu çarpazlaşan yerden keçende qaranlıq idi. Yaxınlaşan qatarı görmemişdiler. Közetçinin sehlenkarlığından şlaqbaum bağlanmamışdı. Demir yolunu keçende sürücü süreti deyişdi, üçüncüden ikinciye qoşdu, motor söndü, maşın qatarın qarşısında qaldı. Tale kimi qaçılmaz ve müdhiş bir labüdlükle üstlerine gelen qatarın yaxın nefesini duyanda Qemer qışqırdı, bayıldı. İsgender iradesinin son feal çırpıntısıyla uşağı Qemerin qucağından qapıb yolun kenarına atdı. Uşaq salamat qaldı. Birce sol qıçı şikest olmuşdu. Qalan hamısı helak olmuşdu. Qemeri mescide getirib yuyanda döşünden süd axırdı.
Hecerle Feyzullanın övladı yox
<< 1 ... 37 38 [39] 40 41 ... 45 >>
»Eserler ve Edebiyyat Gecesi
»Oxu zalına keç