seliqeli geyinmiş, daranıb sığallanmış uşaqları - yeddi-sekkiz yaşlı oğlan ve dörd-beş yaşlı qız. Bir qeder kenarda bu ailenin dostları, onlar da arvad uşaqla dayanmışdılar ve yeqin maşın gözleyirdiler. O vaxt birden ani bir fikir keçdi başımdan ki, bütün bu şeylerde bayağı heç ne yoxdur ve men özüm de azacıq isteyirem bütün bunları.
Esmer meni fikirlerimden ayırdı:
- Bilirsen Moskvayla Bakının ferqi nededir? Bakı denize direnir, qatar son dayanacağa direnen kimi. Bakı denizde qurtarır, bitir, nece başa salım seni, bele ele bil ki, denize tökülür, denize aşır, bax bu sahil evlerinin, ağaclarının eksiyle birlikde suya düşür. Amma Moskva... Moskva qurtarmır, bitmir, yavaş-yavaş yoxa çıxır, kenarlarında eriyib gedir...
- Belke de sen düz deyirsen. Moskva tez-tez menim yuxuma girir, isteyirem her şeyi atıb minem teyyareye, lap senin kimi, uçub gedem.
- Bele çıxır ki adam hemişe hardansa harasa getmek isteyir.
- Derin felsefi fikirdir.
- Besdir meni doladın. İnciyerem senden bax.
Bulvardan çıxıb İçeri şehere teref getdik.
- Bir adamnan kezib eleyirsen - deye o, qefilce soruşdu.
- Yox, - deye men ani cavab, verdim, sonra düşünüb telesik: - «he» demek isteyirdim, - dedim. Gördüm ki, çox gic çıxdı ve derhal zarafata saldım, - men bezen «he» yerine «yox» deyirem.
Esmer sakitcesine:
- Olur, - dedi. - Men de ömrümde bir defe yox evezine he demişem. Amma bu başqa söhbetdir.
- İçeri şeheri sökürler, Köhne evleri, küçeleri...
- Sen ne danışırsan, - onun üzünde dehşet ifadesi vardı. - Ola bilmez. Bu, tarixdir, keçmişdir. Başa düşürsen, İçeri şeher memarlığın folklorudur, onu esrlerle tikibler, müxtelif nesiller, müxtelif adamlar.
- Bilirem, bilirem, ezizim. Her halda axı men de memaram. Deyirsen ki, İçeri şeher memarlığın folklorudur. Bunların hamısını men bilirem. Amma bir mesele de var... Axı... adamlar bele bir şeraitde yaşaya bilmezler. Bu köhne evler, eyri-üyrü küçeler, natemizlik...
-Düzdür, düzdür, razıyam seninle. Qoy
<< 1 ... 11 12 [13] 14 15 ... 24 >>
»Eserler ve Edebiyyat Gecesi
»Oxu zalına keç