olsun. Ona göre de onları burdan köçürmek lazımdır. Bes evler ne olsun? Elbette, tarixi ehemiyyete malik olan binalar saxlanılacaq.
- Tarixi ehemiyyete malik binalar! Menimçün tarixi ehemiyyete malik olan bina - anadan olduğum evdir. Anadan olduğum, böyüdüyüm, yaşadığım ev.
O meni esebileşdirmeye başlayırdı.
- Yaxşı, - dedim, - çox közel, bes onda niye elive fürset düşen kimi bu eziz-xelef evi terk etdin? - Bunu demeyime peşman oldum. Gerek demeyeydim.
O cavab vermedi. Bir neçe addım atdı. Keçmiş evleri semte. Dayandı. Evleri bax bu yerde idi. Otağı da bax burda. Penceresiz otağı. Çarpayısının yanına anası köhne xalça vurmuşdu - evde olan en qiymetli şey bu xalça idi. Xalça Esmeri divarın rütubetinden qoruyurdu. Esmer mene sarı döndü.
- Gedek, - dedi.
İstedim onun başını qatam, qemli xatirelerden ayıram, İçeri şeherin teze planı haqqında danışmağa başladım.
- Dayan, - dedi. Dayandıq. O, neyese qulaq verirdi. Men de dinlemeye başladım. Küçenin o tayından iki arvad keçirdi ve bir-biriyle danışırdı:
- Ağez, qaragüne deyirem, başıvın çaresini qıl, şoğeribnen işin olmasın...
- Qadam onun ağzına, başında ağlı olsaydı, gedeni onun-bunun qapısına salmazdı ki...
Arvadlar tini buruldular va Esmer mene İngiltereden danışmağa başladı. İki il bundar qabaq onlar İngilterede yaşayırdılar ve Esmer oranın semasından danışırdı, Orda göy, - deyirdi, ele alçaqdır, ele bil elini uzatsan - Hem de ele bil solub. Ele bil buludları göye divar kağızı - oboy kimi çekibler.
Sonra biz Xan sarayının içine girdik. Daxili heyetlerden keçdik, pillelerde dayandıq. Göresen institutda, işde men bu abideni neçe defe tedqiq etmişem, köçürmüşem, çekmişem, öyrenmişem. Amma ele bil indi onu ilk defe görürdüm. Men onun sethlerinin dahiyane ahengine, tenasüblerinin simmetriyasızlığına sanki yeniden valeh olurdum. Divanxananın mübhem ala-qaranlığı, daxili heyetlerin sakitliyi, sarayın ezemeti - ele bil bütün bunlar en derin menasını mene ilk defe açırdı. Xan sarayının böyük
<< 1 ... 14 15 [16] 17 18 ... 24 >>
»Eserler ve Edebiyyat Gecesi
»Oxu zalına keç