yapon xronikasının nadir kadrları vardı: ölüme mehkum pilotlar - kamikadzeler uçuşqabağı. Adamın eti ürpeşirdi.
- Bir onların sifetlerine bax, - deye Esmer qulağıma pıçıldadı. - Dehşetdir.
Uçuşdan qabaq onların hamısına sakeyapon arağı verir diler, teyyareye qalxa-qalxa onları çeken kino-kameraya baxarken bilirdiler ki, qarşıda onları yalnız ölüm gözleyir ve artıq heç bir şey onları bu ölümden qurtara bilmez.
- Göresen, onlar havaya qalxanda ne düşünürmüşler? - deye Esmer soruşdu. - Fikirlerini deyişmirlermiş ki? Ona diktor cavab verdi:
- Kamikadzeler yerden qalxan kimi heyatla ebedi vidalaşırdılar. Geri qayıtmaqçün onların teyyarelerine benzin tökmürdüler.
Sağ elimde Esmerin barmaqlarının esebi titreyişini duydum. Sonra sağ yanağımda onun saçlarını, sağ çiynimde onun başını hiss etdim. Lap yaxından onun vurduğu etrin xoş, mestedici qoxusu geldi. Mende deli bir uşaq isteyi oyandı, onu öpmek istedim, amma yene de, neçe il bundan qabaqkı kimi öpmedim. İşıq yandı. Film qurtardı.
- Bu dehşetden sonra yaxşıca nahar elemek lazımdır, - deye o, qayğısız ve şen gülümsedi. - Yaman acmışam. Yaxşı kabab yemek isteyirem. Deyirler burda entiqe bir kababxana açıblar.
- He. Biri var Bineqedide. Amma ora uzaqdır. Biri de Bayıldadır. Gedek ora.
- Gedek.
Kababxana kişilerle dolu idi. Esmer qadın çinsinin yegane nümayendesi idi. Onun qeyri-adi görkemi, geyimi hamının diqqetini celb edirdi ve bizi her terefder süzürdüler. hamı bir balaca, ya emelli-başlı dem idi ve, biz bu baxışların ten ortasında dayanmışdıq. Hele ki, ancaq baxırdılar, amma qorxurdum söz-zad da atsınlar, odur ki bura geldiyimize lap-peşman olmuşdum. Yaxşı ki, bufetçi meni tanıdı, meseleni derhal başa düşdü ve bize yanaşıb pencere qabağındakı masanın arxasına apardı. Men arxam denize teref oturdum. Esmer ise arxası camaata, üzü denize oturmuşdu ve men sifariş veren müddetde çiynim üstünden denize ve üfüqde görünen çatılmaz Nargin adasına baxırdı.
- Ne içeceyik?
- Şampan, - dedi. -
<< 1 ... 16 17 [18] 19 20 ... 24 >>
»Eserler ve Edebiyyat Gecesi
»Oxu zalına keç