heç deyişmemisen.
Taksinin arxa yerinde oturmuşduq, o, geri qaçan aeroport binasına, yola, hündür çıraqlara herislikle baxırdı.
-Eceb qiyamet aeroportdur. Lal Beyrutdakı aeroporta oxşayır. Çoxdan tikibler bunu?
— Üç il olar, - dedim. - Belke bir deyesen görüm axı...
— Bu saat, bu saat, hirslenme. Bilirsen seni görmeyime nece şadam. Ele seni görmekçün gelmişem de...
«Bele alsaydı ne vardı ki - deye düşündüm, - bu cür xoşbextliye inanmaq olar? Özü de bele asan?»
- Çox gözel,- dedim. Yaxşı, bes niye bele gizlin, sirli?
- Eceb işdir, - deye, teeccüblendi ve pıçıltıya keçdi. - Men erli arvadam, ilk eşqimin vüsalına gelmişem, deyirsen bes heç bir sirr-zad olmasın?
Esmer menim uşaqlıq dostum idi. On il bir sinifde oxumuşduq. Menim qabağımdakı partada oturardı.
Vüsal, ilk eşq, filan... yalandır. Heç vaxt men onun ilk eşqi olmamışam. O da menim. Düzdü, bir az xoşuma gelirdi. Nece deyerler, bir az kesirdim ondan. Amma ilk mehebbet-filan... Heç yadıma gelmir, menim ilk mehebbetim olub, yoxsa yox...
- Nece başa salım? Bu yaxında Bolqarıstandan qayıtmışıq. Camalı Yaxın Şerq ölkelerinden birine gönderirler.
Camal onun eridir. Böyük diplomatdır. Doğrudan, mecazi yox, herfi menada. Yalançılar sözü, Avropanın bütün ölkelerinde işleyib. Az qala sefirdi, attaşedi nedi. Yox, elbette, sefir yox, amma axır vaxtlar deyesen, doğrudan da attaşe işleyirdi.
Adamlarda qeribe bir xasiyyet var - bir-biriyle elaqelerini dramatik şablon üzre qururlar. Meselen, evvel men filankes haqqında çox yaxşı fikirde idim, sonra onu tanıdım, gördüm ne yuvanın quşudur. Ve yaxud: evvel o meni açmadı, amma sonra gördüm ki, qızıl kimi adamdır.
Bu şablonun, bu sxemin sebebi, mence, ondadır ki, her adam sövqi-tebii bir dramaturqdur. Her adamda dramatik inkişaf ehtiyacı, xarakteri açmaq, sücet hereketi yaratmaq, ne bilim daha ne ehtiyacı var. O ki, qaldı Camalla menim münasibetlerime - burda heç bir dramatik inkişaf, deyişme, xarakterin açılması ve bu kimi şeyler yox idi.
»Eserler ve Edebiyyat Gecesi
»Oxu zalına keç