idi.
Amma ne ise xoş bir rahatlıq hissi, azadlıq, asudelik hissi içimi doldurmuşdu. Men işim-peşem haqqında düşünürdüm. Düşünürdüm ki, sabah, yox, artıq bu kün seher iş masamın ardına keçecem. Masamın üstündeki böyük ağ planşet haqqında düşünürdüm, fikirleşirdim ki, tuşun ne yaxşı iyi var, yaxşı qeddenmiş qelemlerin ne gözel forması var. Bir de düşünürdüm ki, işden, fealiyyetden gözel dünyada ne var ve bunların olmaması ne böyük faciedir. Böyük şeher - menim peşem - üstüme axırdı.
Seher meni yuxudan bacımın cingiltili sesi oyatdı.
- Tebrik edirem, tebrik edirem. Böyük oğlan olasan, balaca bacını incitmeyesen. - Eyilib meni öpdü, - sene teleqram gelib. Heşterxandan. Gürcüdendir.
Men teleqramı qapdım. İki söz. «Tebrik. öpürem.» Bir de imza: «Kamikadze».
1967
»Eserler ve Edebiyyat Gecesi
»Oxu zalına keç