Evvelceden Camal meni açmadı. Ondan sonra da heç vaxt fikrimi deyişmedim. Xoşuma gelmedi, vessalam, bir defe gelmedi ve hemişe, daima gelmirdi... Yeni sözün düzü, axır vaxtlar son yeddi-sekkiz ilde heç onunla görüşmemişdik de. Bir defe öteri, Moskvada ona rast geldim. Dedi ki, Esmer doğum evindedir. Veliehd gözleyirik. Yadımdadır, ele belece dedi: veliehd gözleyirik.
Sonralar Bakıda bildim ki, qızları olub.
Esmer Bakı torpağına düşende üzünde heyecan, bir qeder süni, bir qader qeyri-tebii çılğınlıq vardı, amma indi yavaş-yavaş bu heyeçan, bu çılğınlıq qrim tekin onun üzündan yuyulub-silinir, yerine: azacıq esebi nigaranlıq ifadesi gelirdi. Amma, kim bilir, belke bu da onun maskalarından biri idi. Senin neçe maskan var, - deye vaxtile men ondan xeber alardım. O vaxtlar, menim bele suallar vermek yaşım çatmışdı, amma bu suallara özüm cavab tapmaq vaxtı hele qarşıda idi.
- Bura bax, - deye o, hevesle sükutu, pozdu, amma bu heves özü bir qeder saxta idi, - bilirsen, hamıdan qaçmışam. Erimden, qızımdan, dostlarımdan, hetta derzimden - bu gün gerek onun yanına gedeydim. Düzdü, tamam, qaçmamışam, birce günlüye. Gece uçuram geri. Geldim senin ad gününü tebrik edem, amma görürem sen çox da ele sevinmirsen.
- Boşla görek, heddinden artıq şadam ki, gelmisen. Fedakarlığını da lazımınca qiymetlendirirem, hem de ki, hadiseleri qabaqlayırsan. Menim bu fani dünyaya qedem basdığım gün bu gün deyil, sabahdır.
- Nece yeni sabah? Bu gün 29-u deyil?
- Eledir. Amma men 30-da anadan olmuşam. 1 May bayramına hediyye kimi.
- Yox, - bu sözü ele qeti dedi ki, az qala meni de şübheye saldı, menim lap yaxşı yadımdadır ki, size ayın 29-da gelmişdim.
«İlahi, gör neyi yadında saxlayıb? - deye düşündüm ve hiss etdim ki, qeherlenirem. Qeherlenirdim ki, bu qadın, indi mene tamamile yad olan bu qadın, Diorun geyimlerile bezenmiş bu qranddama menim baş tutmamış ilk sevdam - uzaq ve unudulmuş uşaqlıq refiqem o axşamı, 29 aprel axşamını, illerin, ölkelerin, yad üzlerin, yad
»Eserler ve Edebiyyat Gecesi
»Oxu zalına keç