Camal bizden vur-tut yeddi-sekkiz yaş böyük idi. Bize ingilis dili dersi deyirdi.
- Yaxşı, bir danış görüm ne var, ne yox. Nece keçir ömrün?
- Bele de, - deye hevessiz cavab verdim ve hiss etdim ki, cavabımın soyuqluğu ona toxundu, odur ki, derhal soruşdum:
- Sen danış. Sen nece yaşayırsan?
- Ela - dedi. - Eladan da ela. Esas etibarile xaricde ömür keçiririk. Amma Moskvada da heyatımız ela keçir. Yeni evde üç otaqlı menzil. Telefonu, altında qaracı, vannada qara kafel, döşemesi plastik...
- Sene ne olub? Niye özünden çıxmısan. Meger men sene bir şey dedim?
- Ah, ne qeder hessassınız. Qelbiniz ne qeder incedir. Bir şey dedim? Daha ne deyeceksen? Dur bir söy de meni. Bir buna bax, sen allah. Men atıla-atıla ordan durub gelmişem bura, ele bilirsen asan mesele idi menimüun? Gelmişem ki, o uzaq axşamı qaytarım, o axşam ömrümun en xoş günlerinden biri idi. Bu cenab ise özünü çekib oturub, qoyub özünü dağ başına, heç bu gün ad günü de deyil.
Men güldüm.
- Ezizim, - dedim, - inan ki, senin gelmeyine dünyalarca sevinirem. Bu menimçün bayramdır, en gözel hediyyedir. Semimi deyirem. Amma men yazıq, men biçare neyleyim ki, dünyaya bu gün yox, sabah gelmişem. Eşi, bunun ne ehemiyyeti var? Esas odur ki, sen gelmisen. Bir şey danışmırsan axı, ele sirli görkemin var ki, men de qorxuram bir şey soruşum.
- Yaxşı, qulaq - Bu, yeni bir maska idi. Qayğısızlıq, şen, oğlanvari şıltaqlıq maskası. - Moskvadakı, bolqar attaşesinin arvadı çoxdandır mene teklif edirdi ki, Zaqorska gedek. Men de razılıq verdim, sonra bir refiqemi ona qoşdum, özüm de geldim bura.
- Allah, sen saxla, birce diplomatik engeller çatmırdı.
- Heç bir engel-flan yoxdur. Biz Camalla çoxdan Bakıya gelmeye hazırlaşırıq. Bilirsen neçe ildir burdan çıxanıq. Bura gelende de gerek azı bir ay qohumlara-tanışlara qonaq gedek. Bir de axı neçe il xaricde yaşayandan sonra gelirik, adı böyükdür. Dünyanın yarısını gezmişik. Hediyye-flan, özün bilirsen de... Men daha bu iller erzinde hamıyçün
<< 1 ... 4 5 [6] 7 8 ... 24 >>
»Eserler ve Edebiyyat Gecesi
»Oxu zalına keç