hediyye alıb hazırlamışam, amma heç macal eleyib gele bilmirik. Yeqin bu il de gele bilmeyeceyik. Bir aya yene gedirik xarice. Amma menim... - birden o lap uşaq kimi dodaqlarını büzdü, - İçeri şeher yaman düşmüşdü könlüme.
Onlar İçeri şeherde yaşayırdılar. Tez-tez gederdim evlerine. Köhne pillekenin altında iki göz kiçik otaq. Otaqların birinin penceresi balaca, çirkli heyete açılırdı. İkinci otağın yerli-dibli penceresi yox idi. Bu otaq indiki kimi yadımdadır. Balaca, lampanın zeif işığında edebiyyatdan ifade yazıya hazırlaşardıq, qış aylarında Esmerin anası kerosinkanı getirerdi otağa - bir az qızınmaq üçün. Anası deyerdi ki, evde kişi olsaydı, bu otağın divarını deşib küçeye pencere açmaq olardı. Bele pencereden deniz görünerdi.
Müharibe çağının başqa uşaqları kimi, Esmerin de uşaqlığı çetin olub.
- Bes niye dememisen Camala?
- Qeribe sual verirsen. Camalı tanımırsan? Yadından çıxıb? O heç deyişmeyib.
Yox, menim yadımdan çıxmamışdı. Esmer mektebi bitiren kimi Camalla nişanlandı. Camal Esmere köhne sinif yoldaşlarıyla görüşmeyi qadağan etmişdi.
Hetta sinifde oxuyan vaxtda da men herden Camalın acıqlı baxışlarını tuturdum. Esmer yoldaşlarıyla çox deyib gülende. Bizim yaşımız - bizim ümumi vetenimiz idi ve bu vetende Camal qerib idi. O bunu duyurdu. Ancaq men bunu sonralar başa düşdüm.
Esmer Xarici diller institutuna daxil oldu Camal orda ders deyirdi, bir ilden sonra evlendiler, Camal ailesinden ayrı, tek yaşayırdı, Esmer de onun evine köçdü. Bir gün Esmer bize zeng eledi ve hamımızı qonaq çağırdı. - Ancaq düz 12-de ha»
Biz hamımız geldik - oğlanlar, qızlar, bir yerde böyümüş, bir-biriyle qapaz-qapaz oynayan uşaqlar. İndi de gözümün qabağındadır, ö gün.
Başqa bir aleme düşmüşdük. Tertemiz, hedsiz seliqeyle, hedsiz zövqle bezedilmiş bu menzil tamam başqa bir dünya idi. Bu alemin her detalı, her eşyası qeydi-adi idi ve Esmer de bu alemin bir eşyası idi. Amma nigaran, öz yerini tapa bilmemiş, narahatlıqla bu yeri axtaran eşyası, sanki o
<< 1 ... 5 6 [7] 8 9 ... 24 >>
»Eserler ve Edebiyyat Gecesi
»Oxu zalına keç