bir maşın vardı. O.yun qapısında dayanmışdı. Qırmızı limuzin.
O. artıq ne edeceyini deqiq bilirdi. Duş qebul etdi, yuyundu, üzünü qırxdı. Ağ temiz köyneyini, ütülenmiş kostyumunu geydi, teze qalstuk bağladı, çekmelerini sildi.
Qapıdan çıxmazdan qabaq otağına bir de nezer saldı. Zengli saatı dayandırmaq istedi. Sonra fikirleşdi ki, qoy işlesin, 7-de boş otaqda zeng çalıb kimseni oyatmasın .
Siqaret yandırmadı. «Son siqaret-filan» - bu sayaq romantikadan xoşlanmırdı. Aramla, amma çox da yubanmadan pillekenleri endi, küçeye çıxdı.
Küçede ins-cins yox idi. Axşamkı yağışın nemi sekiden, asfaltdan çekilmişdi.
Qırmızı limuzine yanaşdı. İçinde ve etrafında heç kes olmasa da bilirdi ki, qapısı açıqdır.
Qapısı açıq idi. Açdı. İçeri keçdi. Sükanın arxasında oturdu.
Bilirdi ki, açarı üstünde olmalıdır.
Açarı üstünde idi.
Natanış küçeye, natanış evlere, tanış göye baxdı. Göyden tanış buludlar çekilib getmişdi.
Açarı burdu.
***
Teleqraf acansının melumatı:
«Bu gün seher saat 5 radelerinde üçüncü yoxuş küçesinde bir avtomobil partlamışdır. Güman edilir ki, avtomobil işe salınarken içine qoyulmuş güclü bomba partlamışdır. Bombanın kim terefinden qoyulduğu, maşının kime mexsus olduğu, sükan arxasında oturub tike-tike parçalanıb tanınmaz olmuş şexsin kimliyi melum deyil. İstintaq aparılır».
26-27 avqust 1991
»Eserler ve Edebiyyat Gecesi
»Oxu zalına keç