özünü de cennete vasil edecekdi.
Odur ki, padşah taxtı-tacdan el çekmirdi. Ne qeder yatmaq tamarzısı olsa da, hemişelik yuxuya qerq olmaq istemirdi.
Padşah hem adil padşah idi, hem bedbext padşah idi, hem de çox ağıllı, tedbirli padşah idi. Hamıdan, hamıdan ağıllı. Hamıdan, hamıdan tedbirli.
Demeli yaxşı padşah adil idi, bedbext idi ve ağıllı, tedbirli idi. Amma padşah hem de yaman yalqız, tepe-tenha padşah idi. O sebebden ki, memleketde herenin bir babı, bir curu, bir dostu var idi.
Padşahın sekkiz aşpazı, sekkiz faytonçusu, sekkiz delleyi, sekkiz vezir-vekili, bir qoşun qaraulçusu ve bir qoşun saray şairi vardı. Bir aşbazın o birinden zend-zehlesi gedirdi, çünki biri deyirdi ki, bu dünya bir puçdur, o biri deyirdi, xeyr, esla bele deyil. Faytonçular ele hey bir-birinin engine qoyurdular. Sözleri çep gelirdi. Biri deyirdi heyatın menası var, o biri deyirdi, dünyasında ola bilmez, yoxdur ki, yoxdur. Şairin biri o birinden danos yazırdı ki, bes flankesin işletdiyi qafiyeler ezel-axır memleketimizi berbad edib xaraba qoyacaq. Qaraulçuların bir-birini görmeye gözleri yox idi. Vezirler, vekiller bir-birinin etini yemeye hazırdılar. Amma buna baxmayaraq, onların heç biri tek, yalqız deyildi. Here öz hempeşelerinin, işdaşlarının arasında idi. Birce padşah tek idi. Padşahların hempeşeleri olmur.
Padşahların hempeşeleri de olmur, arzuları da. Faytonçular şair olmaq isteyirdi, şairler dellek, dellekler vekil, vekiller vezir, vezirler padşah. Yeni padşah olmağın hamı tamarzısıydı. Hamı, birce padşahdan savayı. Padşah onsuz da padşah idi ve odur ki, heç bir şey arzulamırdı.
Hamı bir-birinden material verirdi, öz hempeşelerinden padşaha qiybet qırırdılar. Amma padşah heç kese heç kesden material, danos vere bilmezdi, heç kesden heç kese şikayetlene bilmezdi. Heç kesle qiybet qıra bilmirdi. Üreyini birce arvadına aça bilirdi, amma arvadı da onu atdı. Baş vezire qoşulub qaçdı, bilmirem Yaponiyaya, ya da hebeşler ölkesine. Belke de Kanar adalarına.
Günlerin
»Eserler ve Edebiyyat Gecesi
»Oxu zalına keç