şe'rdir. Esline baxanda şe'r yazmaq dünyada en vacib işdir, padşahlıq, taxt-tac-flan ise bir qoz. Bu fikre gelib padşah düz beş yüz elli beş şer yazdı. İndi padşah qeti yeqin elemişdi ki, bu dünyaya padşahlıq etmekçün yox, şe'r yazmaqçün kelib. İstedi seher bu barede bütün memlekete car çeksin. Ancaq o başdannan bele bir fikre geldi ki, car çekmek-flan lazım deyil, bu barede hamıya, illah da baş vezire demek de vacib deyil, lazım deyil ve hetta tehlükelidir. Padşah bele qerara geldi ki, menim padşahlığım gerek şairliyime mane olmasın, şairliyim de padşahlığıma. O çox ayıq padşah idi.
Amma her bir şairin de, her bir padşah kimi gerek camaatı, kütlesi olsun. Padşah şerlerini saray şairlerine oxumaq istemirdi. Onlara inanmırdı. Bir defe tek sebr getirmişdi, saray şairleri bir ağızdan demişdiler ki, xeyredir. Axşam ise arvadı vezire qoşulub qaçmışdı. Bundan sonra padşah saray şairlerine inamını itirmişdi.
Padşah veziri hüzuruna çağırıb:
- Yanıma bir şair getir - dedi.
Vezir:
- Hansı kameradan? - deye xeber aldı.
Padşah:
- Hüzuruma esl şair getir - dedi.
Vezir:
- Padşah sağ olsun - dedi - bir nefer esl var, amma o da dağa-daşa düşüb. Bilmirem indi hansı meşede, hansı sehradadır.
Padşah:
- Yerin altında da olsa, üstünde de, tapın getirin - dedi.
Soraqlaşıb şairi tapdılar, getirdiler. Şair şümal boylu, enli kürek, meğrur bir genc idi. Bığ yeri benövşe kimi yenice baş qaldırıb. Gözellikde ele bir afeti-zaman idi ki, Yusif-Kenan onun eline su töke bilmezdi. Üzüne baxan deyirdi bir de baxım. Padşah ona yer gösterdi, sonra öz şe'rlerini oxumağa başladı.
Oxudu qurtardı.
- Necedir? - deye xeber aldı.
Şair:
- Ne necedir? - deye soruşdu. Onun qanun-qadağalardan, olar-olmazlardan xeberi yox idi. Bilmirdi ki, sual vermek qadağan olunub.
Padşah:
- Şerler - dedi.
- Hansı şerler?
- İndice size oxuduqlarım.
- Meger bunlar şer idi - deye şair üçüncü defe qanunu pozdu.
Padşah boğuq sesle:
- Beli - dedi.
- Axı bunlar
<< 1 ... 9 10 [11] 12 13 ... 16 >>
»Eserler ve Edebiyyat Gecesi
»Oxu zalına keç