şer deyil.
- Niye?
-Çünki şer tamam başqa şeydir. Padşah:
- Demeli şerlerim xoşunuza gelmedi? - dedi. Şair:
- Hansı şerler? - dedi.
Padşah qemli-qemli vezirine baxdı, helim sesle:
- Bu adam dörd defe qanunu pozdu - dedi ve lap yavaşdan vlave etdi: - işine baxın.
Vezir şaire:
- Siz hebs edilirsiniz - dedi.
Şair qanun-qadağalardan bixeber olduğuyçün ele güman etdi ki, guya onu şahın yazılarını beyenmediyine göre hebs edirler.
Vezir:
- Padşah sağ olsun - dedi - mehbesde boş yer qalmayıb. İzn verin müveqqeti olaraq bunu tövleye salaq.
Padşah dodağını büzdü:
- Xırda-xuruş meselelerçün menim vaxtımı alma. Bu adam qanunu pozub. O dustağa salınmalıdır. Harda, ne cür, ne müddete - bütün bunların ne ehemiyyeti var?
Gece ise padşah yeniden şer yazırdı. O yazır, yazır, ele hey yazırdı, amma heç kese oxumurdu. Düz bir il durmadan yazdı. Seçilmiş eserlerinin yüz cildi tamam oldu. Düz bir il tamam olanda padşah vezirini çağırdı.
- Şairi hüzuruma getir - dedi.
Bir qederden sonra padşahın hüzuruna saçı ağarmış, beli bükülmüş, dişleri tökülmüş bir qocanı ketirdiler. Bu haman şair idi.
Padşah mehribanlıqla:
- Yaman deyişmisen - dedi - dünyasında tanımazdım. Yeqin çox işleyirsen. Bizim bu andıra qalmış peşemiz adamı tez qocaldır - o yorğun-arğın bir edayla elave etdi - men de bu ili çox işlemişem. Xeyli yazıb-yaratmışam. «Menim sözüm» adlı kitab yazmışam. Bir qulaq ver.
Padşah düz beş saat yarım yazdıqlarını oxudu. Şair susub durmuşdu.
Padşah oxuyub qurtardı, melul-melul şaire baxdı:
- Fikrini söyle, çekinme - dedi.
Şair:
- Emr eleyin meni tezeden tövleye salsınlar - dedi.
- Axı, niye, niye, niye, ne üçün - heyecandan padşahın dili-dodağı tepirdi - niye göre menim şerlerimi beyenmirsen? - O doğrudan yanıb-yaxılırdı.
Şair:
- İncimeyin - dedi - her kes padşah ola bilmir, her kes de şair ola bilmez. Padşah inadla:
- Yox, ola biler - dedi. O hem de çox ters, höcet padşah idi - Men sene isbat edecem ki, hamı
<< 1 ... 10 11 [12] 13 14 ... 16 >>
»Eserler ve Edebiyyat Gecesi
»Oxu zalına keç