amma bir az forsludur deyesen... Adama ele bil yuxarıdan aşağı baxır. Danışanda da bele emrle danışır: sabaha çap eleyin.
İlk defe olaraq o öz peşesi haqqında ağzından söz qaçırtdı. Amma men bu sözden yapışıb, onun peşesini soruşmadım, axı onsuz da bilirdim.
- Bes sizin işiniz ne oldu? - deye soruşdu. - Teze işe düzeldiniz?
Onda menim ağlıma da gelmedi ki, qeribe bir oyun başlayıram, amma ani olaraq hansı daxili qüvvese meni saxladı ve bele cavab verdim:
- Yox, bilirsiz, fikrimi deyişdim. Köhne yerimde qaldım.
Seherse ilk defe Medineni, menim Medinemi gördüm. Yeni dünen de görmüşdüm onu. Amma dünen bu sifet başqa sifetlerden biri idi, xoş, yapışıqlı bir sifet idi, amma xüsusi bir şeyle ayrılarından ferqlenmirdi. Adi bir sifet... Belke hetta ona gözel de demek olardı, amma ne ise solğun, tutqun bir gözellik idi bu. Bütün bunlar dünen idi.
Bu gün ise her şey bambaşqa idi. Onun çap etdiyi kağızlara baxa-baxa oğrun-oğrun özüne de nezer salırdım. Onun mena yad olan zahiri görünüşüyle bu qeder yaxın, doğma mehrem sesi arasında, real varlığıyla telefon varlığı arasında bir aheng, uyğunluq axtarırdım.
Men onunla çox mehriban, hessaslıqla davranırdım ve çox maraqlanırdım görüm o bu deyişikliyi duyurmu?
Bunu bilmek üçün axşamı gözleyirdim. Telefon saatını.
- Deyirdim de size, ilk teessürat çox vaxt aldadıcı olur. Sen deme bele mehriban, bele hessas adammış ki...
- İkinci teessürata da çox inanmayın. O da aldadıcı ola biler.
- Yox, yox, dünen onun gözlerinin içine baxa bilmemişdim. Bu gün baxdım - «göresen haçan baxıb ki, men sezmemişem», - deye düşündüm. - Bilirsiz gözleri ne temizdir, ağıllıdır.
- Qısqanıram sizi ha, - dedim.
Bu oyun bele başladı. Men artıq bu oyunun qaydalarını da bilirdim. O ise her şeyden bixeber idi.
Artıq men heç bir şey ede bilmezdim. hadiseler menim nezaretimden, ixtiyarımdan çıxmışdı. Poçt qutusuna atdığın mektub kimi.
Bu oyunun öz çetinlikleri vardı. Gerek bütün sözlerini, ifade, düşünce terzini
<< 1 ... 11 12 [13] 14 15 ... 20 >>
»Eserler ve Edebiyyat Gecesi
»Oxu zalına keç