Yamanlıqdan yaxşılığa dönübde
Bezen asan körpü olur ölüm de.

Ölüm adlı bir “beledçi” apardı onu,
Ferqi yoxdu: hava günlü buludlu...
Ömür boyu yaxşılıqdan yoxsulluğunu,
Unudulmaz pisliyini hamı unutdu.

Son mezilin son çağrışı yudu günahı,
Bu meqamda ne sual ver, ne cavab iste...
Quru sehra sahibkarı, gül-çiçek şahı
Geden yolla o da getdi çiyinler üste.

(Qemli, dalğın baxan vardı cenazesine,
Pis köçürse, gerek ona bir evez ola.
Bed emeller gerek olsa yer küresine,
Yaxşıların yaxşılığı görünmez olar.)

Bu demlerde bir möcüze isteyir adam:
Mezarının qapısında merhum oyana,
Göre: ölüm sağlığını çıxarıb yaddan
Pak ellerde gedir indi torpaq qoynuna.

Son divandan qaça bilmir pislikli pisler
Toz kimi de yapışsalar daşa divara;
Yer altında itib batır qurama izler,
Meydan qalır yaxşılara, yaxşılıqlara:

Meydan qalır... meydan acı şeytan da qalır
Qara yeli yedeklenib çapmağa hazır.
Meydan yoxsa, başı açıq, ayağı yalın__
Yer sürüyür, cilov tutur, üzengi basır.

Bu dünyada yamanları defn etmek asan,
Yamanlığı defn elemek çetindir çetin.
Dar da qazsan, gen de qazsan, derin de qazsan
Şeytan sığan qebre sığmaz şeytan xisleti.

Pislik şeytan emelidir__deyerdi babam__
Yüz pisliyin darğasıdır bir namerd sesi.
Pis__gövdedir; ezel axır çıxacaq zaman,
Pislik - zoğdur; o gizlenib, o, göyermesin.