Fikirler dolaşıb keçir başımdan,
Meni yer çağırır, torpaq sesleyir.
Eyilib keçirem söyüdün altdan,
Budaq dile gelir, yarpaq sesleyir.

Torpağam, torpağa qarışmışmamışam,
Ne vaxtsa torpağa çevrilmeliyem.
Yarpağam, yarpağa qarışmamışam,
Ne vaxtsa yarpağa çevrilmeliyem.

Nefesim etridir çemenin, düzün,
Men bu torpağınam, bu torpaq menim.
Dünyadan getmeyim yene de bir gün
Dünyaya gelmeyim olacaq menim.

Yerden biteceyem teze ot kimi,
O günler uzaqdır,eh çox uzaqdır.
Belke bir salxımım bu söyüd kimi,
Kiminse çiynine toxunacaqdır.

Her yaş bir ömürdür... uzun, ya qısa,
Küleyin qanadı, yelin sesiyem.
Men hansı bostana, hansı bağasa,
Bir vaxt gülle kimi sepileceyem.

Deme silinecek keçdiyim yol, iz,
Ebedi yaşayan dünyada nedir?
Belke yüz il sonra çıxacaq filiz,
Ya başqa bir uran hele mendedir.

Gezergi torpağam bu torpaq üste,
Mende qerar tutub mensiz bir alem.
Dünya zerrelerden ibaret ise,
Böyük küremizin zerresi menem.