sanki
hereketsizLeshdirdiyi dunyaya
baxdi.
- SebrLi oL, ALLaha tevekkuL! -
xanimi yorgun, uzgun bir
tebessumLe ona baxsa da
qaranLiqda bunu gormek
mumkun deyiLdi.
O, uzunu ovushdurub - gedim,
chorek aLim - qapiya teref
yoneLerek - ushagi
durguzarsan men qayidana
qeder, ac yatmasin! Onun ne
yashidir acLiga davam getire...-
deyib qapidan chixdi. KuLek qar
deneLerini gozLerine chirpir,
hereket etmeye imkan vermirdi.
BeLke de yoLdan qaytarmaq
isteyirdi onu. Butun varLigi
ushuyurdu. Hiss etmese de
ayaqqabisinin aLtindan daxiL
oLan su qanini soyudurdu,
ichinin yanginini sondure
biLmese de...
Dukana chatanda, icherinin
istisi uzune deyen kimi
bozarmish chohresi azaciq
aLLandi. Ushumush eLLerini
ovushdurub cibine saLdi ve son
otuz qepiyini chixarib saticinin
pishtaxtasina qoyaraq - bir
chorek ver!- dedi.
- CHorek qirx qepikdir! -
saticinin uguLtu kimi eshidiLen
sesi onun soyuqdan donmush
sinesine nize kimi sanciLdi.
Bashi keyidi, eLLeri kimi... beLke
de eLe geLdiyi yoLLar kimi
sazaq kesdi beynini. Saticinin
sesi bir daha eshidiLdi: - Bu
gunden chorek qirx qepik
oLub!
O, gizLetmeye chaLishdigi
charesizLikLe pishtaxtadan
puLunu goturub, dukandan
chixdi ve uzune deyen qar
deneLerini hiss etmeden -
goresen bura haradir... - deye
dushundu.

<< 1 2 [3]