Göz aldadan bir su kimi,
Gah lal axar asta-asta.
Gah da meler quzu kimi,
Ürek yaxar asta-asta...

Ne bir toya, ne bir yasa,
İstemez ki, ayaq basa.
Adam ölüb, ev de yansa,
Durub baxır asta-asta...

“Yüz yol ölçer, bir yol biçer”,
Temiz suyu üfler içer...
Dediyinin üstden keçer,
Altdan çıxar asta-asta...

Özü qorxaq, cüssesi dar,
Andını da tez unudar.
Sözlerini çeyner udar,
Hey udqunar asta-asta...

O “merd” olar yaxşı vaxtda,
Çox danışar hüner haqda.
Çetin işde, berk ayaqda
Tez sıpıxar asta-asta...

Üreyi buz, nefesi qar,
Üzden güler, üzden yanar.
Az işleyib çox qazanar,
Ancaq tıxar asta-asta...

O aşkarda girer qına,
Qıfıl vurar öz ağzına.
Xelvetdese ona, buna,
Leke yaxar asta-asta...

Ne yaradır, ne de qurar,
Yaradana ağız burar.
Quyu qazıb, tele qurar,
Ev de yıxar asta-asta...

“Tilsimlidir o qehreman”,
Qan da axmaz yarasından.
Odun-suyun arasından,
Üze çıxar asta-asta...