ise var, olmaya Irana pişik aparırsan? - soruşduqda, ona acıqla - sene ne dexli var ne aparıram? Heç men soruşuram senin bağlamanda ne var-ne yox? – dedim.

- Qardaşım, niye hirslenirsen, ele-bele maraq üçün soruşdum.

Sonra burnunun altında mızıldana-mızıldana:”Bele getse pişiklerin de axırına çıxacağıq” - deyib növbede yerini tutdu.

Nehayet ki, növbemiz çatdi. Müfettiş Elman kiselere nezer salaraq soruşdu;

- Kiselere ne yığmısan?

- Ele bir şey deyil, cemisi 20 eded kisedir, her birinde de orta hesabla 15-20 eded tısbağa var, bu da sene çatacaq “şirinlik”.

Arasında 300 dollar olan pasportumu müfettiışe uzatdım.

Müfettiş teeccüble;

- Birinci defedir bele mal aparanla rastlaşıram, ancaq demeliyem ki, apardığın mal qadağan olunan mallara aid olduğundan buraxa bilmeyeceyem. Hetta men göz yumub icaze versem bele Iran terefi onu saxlayacaq.

Düşündüm ki, müfettişin qadağa meselesini ortaya atmaqda meqsedi “şirinliyi” artırmağımdan öteridir. Pasportun arasına elave 200 dollar qoydum:

- Eşi! Iran terefinden narahat olma, apardığım malları Sedreddine aparıram, qardaşı Sübhan bildiyin kimi onlarda gömrüyün reisidir.

Dediklerime gülümseyerek:

- Ele ise şertimizi burada kesek, eger işdi- qezadı Iran gömrüyü malları saxlasa, menlik deyil. Senin 500-ün batacaq. Razılaşdıq?

“Beli” - deyib texminen 50 metrlik mesafede yerleşen Iran gömrüyüne doğru yükle dolu el arabalarımızı itelemeye başladiq.

Üreyimde “esas maneeni adladiq, sonrasında inşallah problem olmaz” - düşünürdüm.

Nehayet ki, Iranlı müfettişe yaxınlaşıb salam verdikden sonra, şestle senedleri ona teqdim etdim ve sakitce:

- Ağa, getirdiyim mallar reisinizin qardaşı Sedreddin ağa üçündür.

Gözlerini üzüme zilleyerek soruşdu:

- Rehim ağa, ne getirmisen?

Cavab sade idi:

- Tısbağa!

- Nemene? Babam, men senden yükünün adını soruşuram!

Men yene sakitce:

- Ağa, dedim ki, tısbağalardır da!

Müfettiş bu defe esebileşerek:

- Ağa, bura zarafat yeri

<< 1 ... 3 4 [5] 6 7 >>

*_oNe_MiNuTe_* [OFF] (28.06.2011 / 09:46)
He, bidefe oxumuwdum. Yene oxudum. Ela .