Bu görüş ne acı qismetmiş bize,
Ele bil bir keder gölüne düşdük.
Salamsız kelamsız durub üz-üze,
Bir xeyli baxışla, gözle görüşdük.

Esdi ürek kimi ovcumda elin,
Sen ezel bu qeder kövrek deyildin.
Sen ezel bu qeder mehriban, helim,
Sen ezel bu qeder qeşeng deyildin.

Hanı ömrümüzün ö keçen günü,
Hanı öz ehdine ö dönük andım...
Senin "gel barışaq" tebessümünü,
Men o vaxt el açan dilençi sandım.

İndi dayanmışıq üz-üze yaxın,
Teessüf çay kimi axır aradan.
Belke de vedesiz yaxın olmağın
Cazibe gücünden tez aşır insan.

Bir eşqin dolaşıb iten yoluna
Tutma çırağını bu alemde sen.
Kaş ele mezara geden yoluma
Göy işıq olasan bu görkemde sen.

Belke de yüz defe görüşdük bele,
Yene xatireler, yene teessüf.
Teessüf teessüf teessüf ile,
Qayıda bilmeyen güne teessüf...!