Menim xeyalımda vardır her zaman
Qartal tebietli bir insan olmaq.
Seslenib,seslenib dağlar başında
esen küleklerle hemzeban olmaq.

Men ömrümde kimsede bir söz qeul etmeim,
Arzularım görmedi ne zencir, ne de mehbus
Dizlerimi büküb de secdeye öyretmedim,
Bir qartala çocuqken uçuşda oldum evez.

Yarpağa bir aşiyan seher buludlarından
Göylere baş qaldıran dağların zirvesinde
Gergin qanadlar çalıb bir bahar rüzgarından,
Dolaşmadım heyatın qısıq çerçivesinde.

Bir şair qelbi kimi, evet, menim de qelbim
Reqs eyledi heyatın dalğaları üzerinde.
Seslendi perde-perde ruhumdakı rübabım
Heyatın keçidinde, dağlığında, düzünde.

evet, insan odur ki, zülmet ile varlığı
Boğan iztirabların altından ayrılıb da,
Ölürken bele hetta unudar mezarlığı,
Neşe terenüm eylelr heyat denen kulubda!...