BU güzgüye bir vaxt qoşa baxardıq,-

bu güzgüde yerin indi boş qalıb.

Belke senden güzgünün canında

dodaq qalıb,kirpik qalıb,qaş qalıb?



Göz yaşların canındadı, belke de

damla-damla eriyecek bu güzgü.

Bir gün senin ayagınla dünyada

ayaq açıb yeriyecek bu güzgü.



Belke, seni axtaracaq, gezecek

milyon-milyon adamların içinde.

Gören kimi tanıyacaq üzünü

en qaranlıq axşamların içinde.



Qaçacaqsan bu güzünün elinden,

Döneceksen o döngeye, bu tine.

Adamları, maşınları, evleri

Atacaqsan bu güzgünün cengine.



Yene, yene doymayacaq bu güzgü,

bir şeheri udub udub gelecek.

Seni gözden qoymayacaq bu güzgü,

yeri-göyü tutub, tutub gelecek.



Sen qaçdıqca yellenecek saçların,

BU güzgüye pay düşecek saçından.

İpek donun yellendikce güzgüye,

Pay düşecek eteyinin ucundan.



Qaçıb-qaçıb özünü yoracaqsan,

Qefil birden göreceksen o daşı.

BU güzgünü daş atıb qıracaqsan,

Bu güzgüden dağılacaq göz yaşın.



Her tikesi qayıq teki üzecek,-

dörd terefi göz yaşınla dolunca.

BU güzgünün belke her tikesinden

dodaqların çığıracaq dalınca.



...Bu da bele bir nagıldı yalandan,

Sen ki,yoxsan,getdiyin o gedendi.

Bu güzgü de yürindedi, yerinde,

Bu güzgü de yene sağdı,bütövdü.



Sınan güzgü axı bir de calanmaz,-

belke Tanrı özü görüb bu işi?!

Bu güzgünün her tikesi belke de,

damla-damla göz yaşınla bitişib.



Belke sende bu güzgünün canında

dodaq qalıib,kirpik qalıb,qaş qalıb.

Göz yaşların canındadı hele de,

göz yaşların qurumayıb, yaş qalıb.



BU güzgüden gelib keçir xanımlar,

Özlerine baxıb-baxıb keçirler.

Dodağından dodaqları reng alır,

Kirpiyinden kirpik taxıb keçirler.

Göz yaşınla dolur, dolur gözleri,

Baxır yere, baxır göye ağlayır.

Bu ne derddi-heş bilmirler özleri,

Heç birisi bilmir niye ağlayır...