Anam olsan bele, ay anam, xeyli,
Senden gileyliyem, senden gileyli...
Sen duymaq, düşünmek öyretdin mene,
Duyub-düşünmekden azad olaydım.
Danışmaq öyretdin sen öz körpene
Nola, men anadan lal doğulaydım.

Dilini bir ile öyrendim... nahaq!..
Öz dilim özüme kesilib yağı.
Bütün ömrüm boyu çalışdım, ancaq
Öyrene bilmedim danışmamağı...
Başıma beladır menim öz dilim,
Denizem, üzüme durub sahilim.

Yerimek öyretdin tutub elimden,
Dolaşdım aranı, dolaşdım dağı.
Balana yerimek öyredince sen,
Gerek öyredeydin yıxılmamağı...

Fikirler yığılır beynimde qat-qat,
Cavablar qorxulu, suallar-yasaq.
Heyatı qanana ögeydir heyat,
Onu qanmayana doğmadır ancaq.

Meni incidirler bezen qesd ile,
Ertesi her şeyi unuduram men.
Gireve düşende zalime bele
Zülm edib, kam almaq gelmir elimden.

Ana, quduzlaşır heyat, ilbeil,
Dalayır puç olan ümidlerimi.
Niye isti deyil, mehriban deyil
Bu amansız heyat qucağın kimi?..
Hardasan, ay ana, bir gel, men yene
Belalı başımı qoyum dizine.
Mene nağıl danış, dayansın anlar,
Görüm, nağıldakı o qehremanlar
Cütbaşlı divleri ne teher yıxır,
Ne teher gizlenib, tilsimden çıxır.

Bir danış, hardadır, görüm seadet?
Bizim yurdumuza o niye gelmez?
Danış, danış görüm, Melik Mehemmed
Zülmetden işığa nece çıxdı bes?

Danışma, ay anam, danışma, kiri,
Beynime batmayır bu efsaneler.
Divler görmüşem ki, nağıl divleri,
Onların yanında toyuğa benzer.

Nadanlar görmüşem, öz yolundakı
Dike eniş deyir, düze dik deyir.
Tülküler görmüşem, öz qolundakı
Demir zencirlere bilerzik deyir.

Atasını söyen, yada baş eyen
Rehberler görmuşem, qeddar, amansız.
Tikana gül deyen, güle kol deyen
Qarılar görmüşem dinsiz, imansız.

Quldurlar görmüşem, özge yer deyil,
Yurdunu talayıb, asude yatmış.
Tacirler görmüşem, simuzer deyil,
“Malades” sözüne Veteni satmış.

Dünyanı bilenden, duyandan beri
Menim gözlerimden düşüb heyat da.
Nağılda gördüyüm qorxunc şeyleri,
Heyatda

[1] 2 >>