Menim sol elimde yanıq
yeri var,
O mene töhfedir
körpeliyimden.
Odun odluğundan
xebersiz vaxtlar
elimi manqalda
yandırmışam men.
Mene "cız" dediler,
Ancaq qorxmadım.
elimi yandırıb tanıdım
odu.
Menim heyat ile ilk
tanışlığım
elimi yandıran oddan
başladı...
Oxşadı gözümü hele
uşaqken
Ocağın al-elvan alovu,
közü
Dünyaya geleli, bilmirem
neden
Neye vurulduqsa,
yandırdı bizi...
Men oddan qorxmadım
yanana qeder;
Men qorxu bilmedim
qanana qeder.
Ele ki, yandım,
Odla oynamaqdan
qorxdum, dayandım.
Başlandı qorxu-
Başlandı ehtiyat-
Başlandı heyat...
1966, Şeki