Öz-özümü menem çeken çarmıxa,
Ne bileydim, hökmü
veren qedermiş.
Öz içimde hakim ile
vekilin
Gece-gündüz çekişmesi hedermiş.
Çox düşündüm: nedir
qesdim, niyyetim?
Hara çekir gören meni
fıtretim?
Bu dünyadan menim
payım, qismetim
Sevincimden oğurlanan kedermiş.
Men baxmadım ne yada,ne hemdeme,
Nöqsanımı faş eledim
aleme.
Hey danladım öz-özümü...
heç deme,
Merdliyim de etirafa
qedermiş...
Vicdanımdan sordum:
nedir etiraf?
Cavab verdi: bir tövbedir etiraf.
İndi bildim, emelsiz bir etiraf
Günah kimi nöqsandan da betermis.
31 dekabr, 1998