GÜLÜSTAN
Azerbaycanın birliyi ve
istiqlaliyyeti
uğrunda çarpışan Settar xan,
Şeyx Mehemmed Xiyabani
ve Pişeverinin eziz xatiresine
I-ci Hisse
İpek yaylığıyla o, asta-asta
Silib eyneyini gözüne taxdı.
eyilib yavaşca masanın üste
Bir möhüre baxdı, bir qola baxdı.
Kağıza hevesle o da qol atdı,
Dodağı altından gülümseyerek.
Bir qelem esrlik hicran yaratdı,
Bir xalqı yarıya böldü qılınc tek.
Öz sivri ucuyla bu lelek qelem
Deldi sinesini Azerbaycanın.
Başını qaldırdı,
Ancaq dembedem
Kesdiler sesini Azerbaycanın.
O güldü kağıza qol çeken zaman,
Qıydı üreklerin hicran sesine.
O güldü haqq üçün daim
çarpışan
Bir xalqın tarixi faciesine.
Eyleşib kenarda topsaqqal ağa,
Herden mütercime suallar verir.
Çevrilir gah sola, baxır gah sağa,
Başını yelledib tesbeh çevirir.
Qoyulan sertlere razıyıq deye,
Terefler qol çekdi müahideye...
Terefler kim idi? Her ikisi yad!
Yadlarmı edecek bu xalqa
imdad?!
Qoy qalxsın ayağa ruhu
Tomrisin,
Babekin qılıncı parlasın yene.
Onlar bu şertlere sözünü desin,
Zenciri kim vurdu şir bileyine?
Hanı bu ellerin merd oğulları?
Açın bereleri, açın yolları.
Bes hanı bu esrin öz Koroğlusu-
Qılınc Koroğlusu, söz Koroğlusu?
Babaların şeni, şerefi, elbet,
Bize emanetdir, böyük emanet...
Yoxmu qanımızda xalqın
qeyreti?
Bele saxlayarlar bes emaneti?
Qoy ildırım çaxsın, titresin
cahan!
Ürekler qezebden
coşsun , partlasın.
Daim haqq yolunda qılınc
qaldıran
İgid babaların goru çatlasın.
Qoy eysin başını vüqarlı dağlar,
Matemi başlandı böyük bir elin.
Mersiye söylesin axar bulaqlar,
Ağılar çağırsın bu gün qız,
gelin!..
Terefler sakitdir, qezebli deyil,
Mehv olan qoy olsun, onlara ne
var.
İmzalar atılır bir-bir, ele bil,
Sevgi mektubuna qol çekir onlar.
Atıb imzasını her kes varağa,
eyleşir sakitce keçib yerine.
Eynekli cenabla, tesbehli ağa,
Qalxıb el de verir biri-birine.
Onların birleşen bu ellerile
Ayrılır ikiye bir el, bir Veten.
Axıdıb gözünden yaş gile-gile,
Bu dehşetli hala ne deyir

[1] 2 3 4 >>