qaçaq
dilimiz
İslanıb üşüdü qarda, çisekde.
Yüksek meqamlarda yasaq
dilimiz
Qovulub yaşadı kendde, kesekde.
Insan olmaq üçün uşaq dil açar
Yasaqlar önünde biz dilsiz olduq.
Dil varsa, xalq da var, şan-şöhret
de var
Dil yoxsa, millet yox, heç varlıq da
yox.
Soruşduq: - Dilimiz yoxsa, biz
kimik?
- Farsdan dönmesiniz - dediler
bize.
Baxıb gözümüzün Içine dimdik,
Onlar qesd eledi menliyimize.
Bele "tarixçiler", bele nadanlar
Sizde de, bizde de dürekdir
ancaq.
Düşmen olsalar da millete onlar
Hakimi-mütleqe direkdir ancaq.
Firdovsin söz açdı türk oğlu kimi
Efrasiyab adlı Alper-Tunqadan.
Meger fars idimi sizin
Rüstemi Döyüşe çağıran o böyük
xaqan?
Rüstem Zal - İransa,
efrasiyab - Turan,
Beleyse, fars olub
Turk ne zamandan?
Meger türk deyildi menim
şahlarım
Esrler boyunca mülki-İranda?
Bes seni tutmazmı nalem,
ahlarım
Meni "farsdan dönme"
adlandıranda?
Türkün zatındadır kişilik, merdlik
O, öz düşmenini vurmaz
arxadan.
Türke , Türk diline bu
düşmençilik
Sizde bir adetdir qalü-beladan.
Tarixe baş vuraq: Bu ağ, bu qara
Merdlik mayasıyla yoğrulmuş
babam.
Haqqını tanıdıb çox haqsızlara
Amma haqsıza da merd olmuş
babam.
Bezen özümüzü beyenmedik biz
Dedik, filankese gerek oxşayaq.
Yandı öz bağımız... fikir
çeşmemiz
Özge bağlarını suladı ancaq.
Heç kes incimesin, dedik qoy
bizden
Yandıq yad evinde bir çıraq kimi.
"Buyur" deye-deye
hörmetimizden
Qonağı eledik evin sahibi.
Bizim böyük-böyük ustadlarımız
"Xemse"ler bağladı özge dilinde.
Dönüb yadın oldu bizim varımız
Babam talan oldu öz menzilinde.
Yada abideler ucaldıb dedik:
Fehlelik bizimdir, ustalıq senin.
Çox zaman özgeye qulluq eledik
Beyin bizim oldu, eser özgenin.
Nadir de, Qacar da ölkeler aldı
Veten ucalmadı, taxtı ucaldı.
Oz dogma elini ayağa saldı
Şahlar bizim oldu, zefer özgenin.
Saldıq özümüzü özümüz gözden
Kül ile oytıadıq, el çekib közden.
Ölkeler nur aldı şefeqimizden
Güneş bizim oldu, seher özgenin.
Menim servetime cahan

<< 1 [2] 3 4 ... 8 >>