ani
Ordan bura gelince bir az ömür
qazandım,
Onu da bu dünyada özüme
fayda sandım.
Qoca öldü ...
Dediler - Yaranan bir gün öler.
Neveleri çemenden hemen gülü
üzdüler,
Loğmanın qebri üste qoydular,
Titredi gül
Gülün etriyle doldu bütün çayır,
bütün çöl.
O etriyle saxladı yolçuları
yolundan,
Torpağın altındasa bunu
duymadı Loğman.
Heyat sen ne şirinsen, kim
senden doydu getdi?
Gedenler öz qelbini dünyada
qoydu getdi.
Senden doymaq olarmı, çoxun,
azın da şirin.
Heyat, qışın da şirin, heyat, yazın
da şirin!
Cürbecür yazılar var ömrün
varaqlarında...
Heyatımın qayğısız, ferehli
çağlarında
Qedrini bilmemişem.
Hele ne var ki ... "ömrüm
qabaqdadır" demişem.
Otuzdan adlayınca günde otuz
min kere
Başımı yelleyirem heder keçen
illere .
Senden doymaq olarmı, heyat
sen ne şirinsen
Ancaq hamının deyil,
Sen heyatın qedrini
Yalnız bilenlerinsen !
1957

<< 1 [2]