Bu torpağın özü boyda
Bu torpağa mehebbetle
doluydun.
Bu torpağın yolunda da
Sen öz canını qoydun.
Borclu iken Veten sene, xalq
sene
Her şey döndu tersine.
Bu torpaqdan veremmedik
Bir mezarlıq yer sene.
Zamana bax! Bu torpağı
Bir“sağ ol”a satana,
Xeyanetin kölgesinde
rahat-rahat yatana
Bu milleti ölümlerle
imtahana çekene
Memleketi başdan-başa
talayana, sökene
Heykeller ucaltmışıq.
Özümüzü beyenmeyib
“Beynelmilel” laylasına yatmışıq.
Yatdığımız bes etmezmi?
Ayılaq bir, görek bir
Xeyir nedir, şer nedir?
Riyalara,boyalara
yetmiş ildir uymuşuq.
Gör kimin evezine
kime heykel qoymuşuq.
Ancaq ana tebietde
Bir ezeli qayda var:
Bünövresi eşq olmayanın
Tunc olsa da tez uçar.
Heykel-mezar!
Biri- zora söykenibdir
Biri-haqqa, şerefe!
Davamlıdır
qelbimize köçüb gelen
o mezar.
Postamenti nifret olan
yüz heykelden yüz defe!
28 may, 1990.